سادگى تو آقایم!

مرا بیاد جد غریبت مى اندازد، عبایش پینه بسته بود و این سادگى را در پوشش شما دیده ام، کفش های کهنه ات یاد آورکفشهاى کهنه ای اسیران کربلاست...

برای هر مسلمانی، پیشوایی است که باید از او پیروی کند و به نور او روشن شود. اینک بدان که پوشاک پیشوای تو در این دنیا، جامه ای پاره و پشمین و طعامش، خوراکی ناگوار و قرص نانی جوین است و پیوسته به اینها بسنده می کند.
شما نمی توانید چنین زندگی کنید، ولی مرا به زهد و پاکدامنی و کوشش در راه حق و عدالت یاری کنید. به خدا سوگند! در این دنیا درهم و دینار و طلایی نیندوخته و از غنیمت های آن ثروتی پس انداز نکرده ام و به جز این ردای کهنه که بر تن دارم، جامه دیگری برای خویش تدارک ندیده ام...

نهج البلاغه، نامه ۴۵