بنابراین، خداوند مجموعه زمین و آسمان را در شش دوران متوالی آفریده
است، هر چند این دورانها میلیونها یا میلیاردها سال به طول انجامد.
با توجه به آیات: «فصلت، 8 ـ 11» این دورانهای ششگانه به ترتیب زیر است:
1. روزی که همه جهان به صورت توده گازی شکل بود که با گردش به دور خود از هم جدا شد و کرات را تشکیل داد.
2. این کرات تدریجاً به صورت تودة مذاب و نورانی و یا سرد و قابل سکونت درآمدند.
3. روز دیگر منظومه شمسی تشکیل یافت و زمین از خورشید جدا شد.
4. روز دیگر زمین سرد و آماده حیات شد.
5. سپس گیاهان و درختان در زمین آشکار شدند.
6. سرانجام حیوانات و انسان در روی زمین ظاهر شد.
در
واقع آفرینش هستی گام به گام صورت گرفته است و قانون گام به گام، همگام با
قانون طبیعی و عقلی است و عقلاء هم آن را مورد پسند و پذیرش قرار می دهد.
البته پرونده این بحث هم چنان باز است و در تحقیق بسته نیست
امّا در
این که چرا خداوند این جهان را در یک لحظه نیافرید، با این که با قدرت
بیانتهایش میتوانست همه آسمانها و زمین را در یک لحظه بیافریند، پس چرا
آنها را در این دورانهای طولانی قرار داد؟ نکته مهم در پاسخ این پرسش این
است که آفرینش اگر در یک لحظه انجام میگرفت، کمتر میتوانست از عظمت و
قدرت و علم آفریدگار حکایت نماید، امّا هنگامی که در مراحل مختلف و
چهرههای گوناگون، طبق برنامههای منظم و حساب شده، انجام گیرد، دلیل
روشنتری برای شناسایی آفریدگار خواهد بود، مثلاً اگر نطفه آدمی در یک لحظه
تبدیل به نوزاد کامل میشد، آن قدر نمیتوانست عظمت خلقت را بازگو کند،
امّا هنگامی که در طی 9 ماه، هر روز در مرحلهای و هر ماه به شکلی، ظهور و
بروز کند، میتواند به تعداد مراحلی که پیموده است، نشانههای تازهای از
عظمت آفریدگار از خود بروز دهد.
در واقع آفرینش هستی گام به گام
صورت گرفته است و قانون گام به گام، همگام با قانون طبیعی و عقلی است و
عقلاء هم آن را مورد پسند و پذیرش قرار می دهد. البته پرونده این بحث هم
چنان باز است و در تحقیق بسته نیست.
به هر شکل آفرینش هستی و طبیعت
باید با قانون طبیعی همراه باشد، هر چند قدرت و اراده ی خداوند «کن فیکون»
میباشد. و بین این دو منافاتی وجود ندارد. هم خداوند «کن فیکون» باشد و هم
در آفرینش هستی بر اساس قانون طبیعی و عقلی که همان قانون گام به گام می
باشد پیش رفته باشد.
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1. تفسیر نمونه، آیت الله مکارم شیرازی و دیگران، ج 6، ص 200، دار الکتب الاسلامیه.
2. تفسیر المیزان، علامه طباطبایی، ج 8، ص 148، نشر جامعه مدرسین.
3. تبیین جهان و انسان، مرتضی رضوی.
منبع : اندیشه قم