حضور جبرئیل در حوادث ظهور امام عصر(عج)

صیحه از جمله نشانه‌های حتمی ‌ظهور است که ‌اندکی پیش از ظهور عمومی ‌امام عصر(ع) رخ می‌‌دهد. ابوبصیر از حضرت امام محمّد باقر(ع) روایت نموده که فرمود:
هر گاه دیدید آتشی بزرگ و شعله‌ور سه روز یا هفت روز از مشرق طلوع کرد ، به خواست خداوند منتظر فرج و ظهور دولت آل محمّد باشید ؛ زیرا خداوند بر همه چیز غالب و حکیم است .» سپس فرمود: گوینده‏ای از آسمان نام قائم را می‌‌برد به طوری که از مشرق تا مغرب آن را می‌‌شنوند. هر کس خواب است ، بیدار می‌‏شود و هر کس ایستاده ، می‌‏نشیند و هر کس نشسته از وحشت آن صدا برمی‌خیزد . خدا رحمت کند کسی را که از آن صدا عبرت می‌‌گیرد ؛ زیرا صدای اوّل ، صدای جبرئیل امین است. ایشان ادامه دادند :
در آخر آن روز، صدای شیطان ملعون به گوش می‌‌رسد که می‌‌گوید: آگاه باشید ! فلانی (مقصود سفیانی است) مظلوم کشته شده است تا بدین وسیله ، مردم را به شک بیندازد و در میان آنها فتنه انگیزد ، چه بسیار مردم مردّد و متحیّری که در آن روز به واسطه این شک به آتش دوزخ درافتند . ولی شما اگر صدای اوّل شنیدید ، شک نکنید که صدای جبرئیل است و علامت آن اینست که اسم قائم و پدرش را می‌‌برد ، به طوری که دختران پرده‏نشین نیز آن را می‌‌شنوند و پدر و برادر خود را تشویق به بیرون آمدن ، می‌‌کنند .1

جبرئیل در روز ظهور امام زمان(ع)
در مقاطع مختلف پس از ظهور، جبرئیل و میکائیل حضور ملموسی دارند ، که از آن جمله می‌‌توان به سرآغاز ظهور و هنگامه بیعت با حضرت مهدی(ع) در « مسجدالحرام » و نیز لشکر کشی برای نبرد با سفیانی 21 و شکست و کشتن او اشاره کرد .2
پس از به دست گرفتن حکومت مکّه توسط امام عصر(ع) و سلطه بر این منطقه ، با توجّه به جنایات سفیانی ازشام تا  عراق و شبه جزیره ، مهم‌ترین و ضروری ترین اقدام ، عقب راندن و دفع اوست . از همین رو امام(ع) با سپاهیانی که تحت رهبری ایشان و فرماندهی سیصد و سیزده یارشان تشکیل شده ، با هسته اوّلیه ده هزار نفره به تعقیب سپاهیان سفیانی می‌‌پردازند .

امام محمّد باقر(ع) روایت نموده که فرمود: هر گاه دیدید آتشی بزرگ و شعله‌ور سه روز یا هفت روز از مشرق طلوع کرد ، به خواست خداوند منتظر فرج و ظهور دولت آل محمّد باشید ؛ زیرا خداوند بر همه چیز غالب و حکیم است .» سپس فرمود: «گوینده‏ای از آسمان نام قائم را می‌‌برد به طوری که از مشرق تا مغرب آن را می‌‌شنوند. هر کس خواب است ، بیدار می‌‏شود و هر کس ایستاده ، می‌‏نشیند و هر کس نشسته از وحشت آن صدا برمی‌خیزد . خدا رحمت کند کسی را که از آن صدا عبرت می‌‌گیرد ؛ زیرا صدای اوّل ، صدای جبرئیل امین است»
پرونده جنایات سفیانی در همان منطقه‌ای بسته می‌‌شود که از آنجا آغاز شده بود . میکائیل و جبرئیل ، از جمله شاخص‌ترین افرادی هستند که در این نبرد و لشکرکشی، امام (ع) را همراهی می‌‌کنند . ظاهراً جبرئیل فرماندهی ملائکه جناح راست و میکائیل فرماندهی ملائکه جناح چپ را برعهده دارند .3

امام مهدی(ع) پس از ظهور و شکست سفیانی به ناچار با غربیان وارد نبرد و جنگ می شوند .4
اندکی که از آغاز نبرد می‌‌گذرد با وساطت حضرت مسیح (ع)، صلحی چند ساله با مسیحیان و غربیان بسته می‌‌شود  . آنان تنها مدّت کوتاهی به این پیمان ، متعهّد می مانند و مدّتی بعد آن را نقض می‌‌کنند . همین امر جنگ دوم امام عصر (ع) را باعث می‌‌گردد که به آرامی ‌زمینه‌های نبرد با ابلیس و ابلیسیان فراهم می‌‌گردد . 5
پس از آنکه دجّال به جمع آوری نیرو و پیرو پرداخت ، با خیل عظیمی ‌رو به سوی مکّه و «مدینه» می‌‌کند که با ممانعت میکائیل در مکّه و جبرئیل در مدینه مواجه می‌‌شود .6

مرگ جبرئیل(ع)
ماجرای مرگ جبرئیل در آخر دوران را ، امام ششم(ع) چنین بیان نموده‌اند : چون خدا اهل زمین را بمیراند، درنگ کند به اندازه زمانی که خلق بوده ‏اند و به اندازی آنچه آنها را میرانیده و چند برابرش، سپس اهل آسمان اوّل را میراند سپس‏ درنگ کند به مانند آنچه خلق را آفریده و مانند آنچه اهل زمین و اهل آسمان اوّل را میرانده و چند برابر آن، سپس اهل آسمان دوم را بمیراند و به همین ترتیب بیان کرده تا مرگ اهل آسمان هفتم و فرمود: پس از آن درنگ کند به مانند دوران خلقت و دوران مرگ اهل زمین و اهل هفت آسمان و چند برابر آن. سپس میکائیل را بمیراند، سپس درنگ کند به مانند زمان آفرینش خلق و مانند همه اینها و چند برابر آن. سپس جبرائیل را بمیراند و پس از درنگ همه این مدّت و چند برابرش اسرافیل را بمیراند و پس از درنگ همه آن مدّت و چند برابر آن،‌ عزرائیل را بمیراند.... 7

پی‌نوشت‌ها :
1- الملاحم و الفتن ، ص296
2- معجم أحادیث الإمام المهدی(ع) ، شیخ علی کورانی ، ج ، ص 96
3- تفصیل این مطلب را در کتاب عصر ظهور نوشته  حجّت الاسلام علی کورانی می‌‌توانید مطالعه نمایید
4- معجم احادیث الامام مهدی(ع)، ج1، ص366
5- همان، ج2، ص92
6- بحار الأنوار ، ج‏54، ص 105
7- همان ، ج‏ 52، ص 230
منبع : ماهنامه موعود شماره 119