آشکار شدن مرقد امیرالمؤمنین علیه السلام

امیرالمؤمنین على علیه السلام پیشواى بزرگ اسلام و امام اول شیعیان جهان در سال چهلم هجرى ، یعنى سى سال بعد از رحلت پیغمبر خاتم صلى الله علیه و آله وسلم چشم از این دنیاى مادى فرو بست و مرغ روح بلند پروازش از تنگناى این جهان به ملکوت ا على  بال و پر گشود.
به دستور حضرت فرزندانش امام حسن و امام حسین ، بدن مطهر او را در زمین مرتفعى که عرب به آن نجف مى گوید، مدفون ساختند. بدون این که مردم بدانند محل دفن آن حضرت کجاست .
على علیه السلام شخصیت عالیقدرى که با زور بازوى وى کمر کفر و سطوت شرک و بت پرستى درهم شکست ، و با جان بازیهاى مردانه اش ، تعالیم اسلام و سراسر عربستان گسترش یافت ، و مردم به دین خدا گرویدند، به واسطه کینه دیرینه اى که ملت عرب از دوران جاهلیت و وحشى گرى هاى آن عصر تاریک از وى به دل گرفته و در سینه پنهان داشته بودند، چنان از خلافت و روى کار آمدن وى نگران و ناراضى بودند، که اگر دسترسى به مرقد او پیدا مى کردند، از تعرض به ساحت قدس و مدفن مقدس آن حضرت خوددارى نمى نمودند.
از این رو مدفن امیر مؤمنان علیه السلام در حدود 150 سال همچنان از انظار عموم پنهان بود، و فقط ائمه طاهرین علیه السلام و عده اى از شاگردان مخصوص آن بزرگواران از محل دفن آنحضرت آگاه بودند، و در فرصتهائى که دست مى داد، دور از چشم دشمنان ، تربت پاک آن حضرت را زیارت مى کردند.

سالها گذشت و ایام سپرى شد، بنى امیه و بنى مروان آمدند و چند روزى در این میدان وسیع دنیاى فریبنده زودگذر، اسب حکومت تاختند و چون پیمانه دولتشان لبریز شد، میدان را رها کردند و گذشتند، تا نوبت به بنى عباس یعنى عموزادگان بنى هاشم رسید.

بنى عباس هم در شرارت و جنایت نسبت به اهلبیت عصمت و خاندان نبوت دست کمى از اسلاف خود نداشتند، بلکه بعضى از خلفاى بنى عباس با اعمال ننگین و جنایات خود، روى دولت بنى امیه را سفید کردند، که از جمله هارون الرشید خلیفه مقتدر آنها را باید نام برد.
هارون الرشید نسبت به شیعیان و اولاد امیرالمؤمنین که نزد مردم مقام و موقعیت خاصى داشتند، سخت گیر و هر گونه آزادى را از آنها سلب کرده بود.

هارون دهها نفر از فرزندان پیغمبر سادات را به قتل رسانید، و از همه مهمتر امام موسى کاظم  علیه السلام را بعد از چند سال که در زندان بغداد نگاه داشت به وسیله زهر شهید کرد.
با این وصف روزى هارون در بیرون کوفه که دشت و ماءهور وسیعى است ، به صید آهو رفت . به فرمان او اطراف بیابان را قرق کردند و از هر طرف آهوان را رم دادند تا در تیررس خلیفه قرار گیرد. ناگاه چشم هارون الرشید به یک گله آهو افتاد و آنها را دنبال کرد. شکارچیان وى نیز تازى ها و بازى هاى شکارى را رها کردند که نگذارند آهوان فرار کنند.
آهوان به سرعت از تلى بالا رفتند و در آنجا خوابیده و آرام گرفتند. شکارچیان و هارون الرشید دیدند همین که سگها و بازهاى شکارى نزدیک بلندى مى رسند، هر کدام به سوئى پرت مى شوند.
آهوان بدون هیچ واهمه اى از بلندى به زیر مى آمدند و همین که سگها و بازهاى شکارى را به طرف آنها رها مى کردند، به نقطه مرتفع تل بالا رفته و آسوده مى خوابیدند ولى هر بار که سگها و بازها براى صید آنها مى خواستند از بلندى بالا بروند، به طرز اسرارآمیزى سقوط مى کردند.
هارون و همراهان تا سه بار شاهد این وضع بودند، شکارچیان تعجب کردند و هارون حیران ماند!
هارون دستور داد، براى وى خیمه زدند و سفارش کرد بروند کوفه و مردى سالخورده که از اوضاع آن محل اطلاع داشته باشد پیدا نموده بیاوردند. پیرمردى فرتوت از قبیله بنى اسد را پیدا کردند و نزد هارون آوردند. هارون از پیرمرد پرسید آیا راجع به این نقطه اطلاعى دارد و از گذشتگان خبرى شنیده است ؟
پیرمرد گفت : اگر خلیفه به من تاءمین بدهد که خودم و این محل در امان باشد اطلاعى که دارم در اختیار وى بگذارم .
هارون گفت : خدا را گواه مى گیرم که از جانب من هیچگونه صدمه اى به تو و این محل نخواهد رسید.
پیرمرد گفت : پدرم براى من نقل کرده که در زمان پدرش شیعیان عقیده داشتند که این بلندى محل دفن حضرت امیرالمؤمنین على بن ابى طالب علیه السلام است . خدا اینجا را حریم امن خود قرار داده است و هر کس ‍ بدان پناه ببرد در امان خواهد بود.
هارون فى الحال از اسب پیاده شد و آب خواست و وضو گرفت و در همان نقطه به نماز ایستاد سپس خود را به زمین افکند و تا سه روز گریه و زارى مى کرد...!
هارون دستور داد گنبدى بر آن تربت پاک بنا کردند، و هر بار که به کوفه مى آمد به زیارت آن حضرت مى رفت . بدین گونه مدفن امیر مؤمنان به دست یکى از دشمنان آن حضرت کشف شد و زیارت گاه خاص و عام گردید.

گردآور: http://ghafase.blogsky.com