یکى از یاران امام صادق علیه السلام ، مى گوید: روزى به حضور امام
صادق علیه السلام شرفیاب شدم . در حالى که غمگین و ناراحت بودم ، امام از من پرسید:
اى سکونى ! چرا اندوهگین و ناراحتى ؟ گفتم : صاحب دخترى شده ام . امام فرمود: اى
سکونى ! سنگینى او بر زمین است و روزى او به عهده خدا است . زندگى او چیزى از عمر
تو نخواهد کاست و رزق و روزى او غیر از روزى تو خواهد بود. به خدا سوگند، با
شنیدن سخنان آرام بخش امام صادق علیه السلام ، غصه از دلم زدوده شد. سپس امام از من
پرسید: اسمش را چه گذاشتى ؟ گفتم : فاطمه . فرمود: آه ! آه ! آه ! آن گاه دست مبارک
خود را بر پیشانى نهاد...
و به من فرمود: اءما اذا سمیتها فاطمة فلا تسبها و لا تلعنها و لا تضربها
اگر اسم او را فاطمه گذاشتى به او فحش نده و تندى نکن و او را نزن .
پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله در ضمن شمارش وظایف والدین در مورد فرزندان چنین
فرمود: فرزندان را مورد احترام قرار داده و آنان را احمق و نادان نخوانید!
پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله آن چنان به کودکان مهر مى ورزید که حتى در
حال نماز تحمل شنیدن گریه آنان را نداشت و آن حضرت در این گونه موارد، به خاطر
کودکان از طول دادن نماز خوددارى مى کرد. امام صادق علیه السلام فرمود: روزى آن
حضرت دو رکعت آخر نماز ظهر را کوتاه خواند، بعد از نماز عده اى از علت آن پرسیدند؛
پیامبر صلى الله علیه و آله فرمود: اء و ما سمعتم صراخ الصبى ؛ آیا گریه
کودک را نشنیدید؟