میرزاى شیرازى رحمة الله و احترام فرزند
آقا بزرگ تهرانى مى گوید: من خود شاهد بودم که میرزاى شیرازى چگونه با فرزند
نوجوان خود با کمال ادب رفتار مى کرد. یک بار که در خدمت ایشان بودم پیش خدمت میرزا
آمد و براى فرزند آقا اجازه ورود گرفت و میرزا اجازه داد. در این هنگام فرزند
خردسال ایشان داخل شد و پس از سلام همان جا ایستاد.
میرزا اجازه نشستن داد و فرزند در نهایت ادب روى دو زانو نشست و چشم خویش را به زمین دوخت . میرزاى شیرازى به پرسش از حال و درس کودک خویش پرداخت و در طى گفت و گو، فرزندش را جز با کلمه آقا خطاب نمى کرد. پس از مدتى فرزند اجازه رفتن خواست . پدر اجازه داد و به احترام او کمى از جاى خود برخواست .
کودکانى که در دوران طفولیت از توجه و احترام بزرگترها، به ویژه والدین خود،
برخوردار گردند، در زندگى آینده خویش افرادى عزتمند، موفق و داراى اعتماد به نفس
خواهند بود؛ چرا که تکریم شخصیت کودکان که روحى لطیف و حساس دارند حس
خودباورى و اعتماد به نفس را در وجود آنان تقویت کرده و زمینه رشد اخلاقى و ایجاد
صفات نیک را در وجودشان فراهم مى آورد.
چنین فرزندانى در آینده ، شخصیتى مستقل و خود باور خواهند بود. امامان معصوم علیهم
السلام در معاشرت با فرزندانشان به این نکته توجه خاصى
مبذول مى کردند.
جعید همدان یکى از یاران امام حسین علیه السلام مى گوید: روزى نزد حسین بن على - رفتم ، در حالى که او دخترش سکینه را بر سینه چسبانده بود و نوازش مى کرد. وقتى که وارد شدم امام به همسرش فرمود: اى خواهر قبیله -! دخترت را از من بگیر! سپس با من به گفت و گو نشست.
