براى این که متوجه شویم : زیارت
اهل قبور بى فایده نیست و اثراتى دارد و حتى
اهل قبور خوشحال شده و بعضى اوقات از زائرین و میهمانان خود پذیرایى کرده
اند!
داستان یکى از علما که ابتدا به زیارت اهل قبور معتقد نبود و بعدا معتقد
شده بود را
نقل مى کنیم :
مرحوم آیه الله حاج شیخ محمد جواد انصارى همدانى فرموده اند: من سابقا به
زیارت قبر
غیر پیامبر و امام نمى رفتم و به آن کار معتقد نبودم ؛ زیرا تصور مى کردم
که فقط از
قبور ائمه هدى و معصومین علیهم السلام که به مقام قرب و طهارت مطلقه رسیده
اند
گشایش حاصل مى شود و انسان به حاجات خود مى رسد و فقط آن ها اطلاع پیدا مى
کنند و
زائرین خود را مورد لطف و توجه قرار مى دهند و از قبور غیر معصوم و مقربین
اثرى مترقب
نیست و کارى از دست آنها ساخته نمى باشد.
تا در سفرى که براى اولین بار به همراه جمعى از علما و شاگردان روحانى خود
به
عتبات عالیات به جهت زیارت مشرف شدیم . در ایام اقامتمان در کاظمین ، روزى
براى
تماشاى بناى ایوان شکسته مدائن که به حقیقت موجب عبرت بود از بغداد به سوى
آن جا
رهسپار شدیم .
پس از تماشاى شهر و ایوان معروف و طاق کسرى ، و پس از به جاى آوردن دو رکعت
نماز
که مستحب است در ایوان خوانده شود، به سمت قبر سلمان فارسى و حذیفه یمانى
که در
کنار آن قرار دارد به راه افتادیم .
در کنار قبر سلمان ، نه به جهت زیارت بلکه براى رفع خستگى و استراحت ،
با دوستان و رفقا نشسته بودیم ، ناگهان سلمان خود را به صورت واقعیش نشان
داد و
به حقیقت خود تجلى نمود و از همه ما پذیرایى کرد، چنان روح او لطیف و صاف و
بدون
ذره اى از کدورت بود که ما را در عالمى از لطف و محبت و صفا فرو برد، چنان
در فضاى
وسیع و لطیف و بدون مانع از عالم معنى ما را
داخل کرد که بدون شک مانند فضاى بهشت پر از لطف و صفا بود.
آیه الله شیخ محمد جواد مى گوید: من از این که به جهت زیارت در کنار قبر او
نیامده
بودم شرمنده شدم و خجالت کشیدم ! سپس به زیارت قبر او پرداختم . از آن زمان
من نیز
به زیارت قبور غیر ائمه طاهرین علیه السلام (از
قبیل قبور علما و صلحا و مقربان و اولیاء خدا) مى روم و از آنان مدد مى
گیرم ، حتى به
زیارت قبور مؤ منان ، و مردم عادى در قبرستان ها مى روم و به شاگردان خود
هم سفارش
کرده ام که از این فیض الهى محروم نمانند.