وقتى انسان از دنیا رفت و روحش
در قالب مثالى به خود صورت گرفت ، روح علاقه
خود را به کلى از بدن قطع نمى کند! روح انسان خواب علاقه خود را از بدن کم
کرده و
بدن در حال خواب ، مقدارى سرد مى شود، ولى در
حال مرگ ، روح بیشتر علاقه خود را از بدن قطع مى کند و یک ارتباط ضعیفى
باقى مى
ماند.
به عبارت واضح تر: علاقه و ارتباط روح با بدن بر سه گونه است .
1 - ارتباط کامل و تمام مانند حیات و زندگى پیش از مرگ .
2 - ارتباط متوسط، مانند ارتباط روح با بدن در حالت خواب ؛ زیرا مانند مرگ
است .
3 - ارتباط کم و ضعیف که در حال
مرگ تحقق یافته .
در روایت وارد شده است که : روح پس از مرگ ، در روز سوم ، پنجم ، هفتم ،
چهلم و
سال به دیدن بدن مى آید و جسم را مى بیند و از آن چه به سر آن آمده ناراحت
مى
شود.
در وقت خروج روح ، انسان بدن خود را مى بیند و به
دنبال آن تا قبر مى رود. به واسطه همین علاقه جزئى مى بینیم که قبور ائمه
اطهار
صلى الله علیه و آله و علما و اولیاء الله منشاء اثر و
نزول برکات و برآورده شدن حاجات است در حالى که مخاطب به سلام و درود و
صلوات
ها، ارواح برزخى آنها هستند نه بدن هایى که در قبر خوابیده اند.