سرنوشت لیاخوف پس از به توپ بستن مجلس

در روز سـه شـنـبـه 23 جـمـادى الاولى 1326 بـه دسـتور محمد على شاه قاجار، لیـاخـوف روسـى با قزاقان ، مجلس شوراى اسلامى را محاصره و به توپ بسته و عده زیـادى را کـشته و مشروطه را برانداخت . اما متاءسفانه آزادیخواهان که به دفاع از مجلس بـرخـاسـتـه بـودنـد در هـمان حالى که یکى یکى فرو مى غلطیدند به اصطلاح خودشان هـواى کـشـور را هـم داشـتـنـد: ایـنـان بـه یـکـدیـگـر سپرده بودند که به افسران روسى تـیـرانـدازى نـشـود مبادا بهانه به دست روسها بیفتد و روزگار هموطنان عزیزشان سیاه شود. لیاخوف و افسران روسى که این را مى دانستند آزادانه در میدان جنگ حرکت مى کردند و فـرمـان مـى دانـد. تـمـام مـورخـیـن عـقـیـده دارنـد کـه اگـر در هـمـان وهـله اول لیـاخـوف کشته مى شد، سپاه بدون سردار میدان را رها کرده و مى گریختند: اما بعد: آزادیـخـواهـان شـب سـه شنبه (24 جمادى الاخر سال 1327) وارد تهران شدند و محمد على شـاه پس از 3 روز مقاومت روز جمعه بیست و هفتم براى اینکه به چنگ آزادیخواهان نیفتد به سـفـارت روس پـنـاهـنده شد.
لیاخوف روسى فرمانده قزاقان که این را شنید به حضور سـپـهـدار و سـردار اسـعـد رسـیـد و شـمـشـیـر خـود را از کـمر باز کرده بعنوان تسلیم در مـقـابـل آنـان بر زمین نهاد. سردار اسعد مجددا شمشیر را بر کمر او بست و گفت : او وظیفه سربازى خود را عمل کرده و ایرادى بر وى نخواهد بود.

رازهایی از هدیه دادن گل

گل علاوه بر سمبل زیبایی، یکی از هدایایی است که نشان دهنده احساسات و عواطف انسان در شرایط مختلف است. هدیه دادن گل برای هدیه گیرنده احساس خوشایندی را به وجود می آورد که معمولا نشانه علاقه و صمیمیت هدیه دهنده محسوب می گردد و باعث زینت و شادابی محفل نیز می شود. بهترین استفاده ای که می توان از این هدیه شادی بخش نمود آن است که گل های مختلف را در معانی متفاوت به عزیزانمان و آن هایی که دوستشان داریم هدیه بدهیم. این کار موجب می شود تا موجی از شادمانی و احساس صمیمیت و رضایت در وجود آن ها به حرکت درآید و غم و اندوه و مشکلات را مورد هجوم قرار دهد، علاقه افزایش می یابد و محبت ها پایدارتر می شود.

گل لطیف است و احساس لطافت را در روح انسان ها دوچندان می کند و رایحه خوش آن تمام وجود فرد را دگرگون می سازد. اهدای گل نیاز به مناسبت ندارد و بد نیست بعضی وقت ها شاخه ای گل به همسر، مادر، پدر، خواهر، برادر، فرزند و همکار و آن هایی که دوستشان داریم هدیه بدهیم. با اهدای گل عواطف و احساسات خود را بیان کنیم و دیگران را شگفت زده نماییم.

دست کم با این کار طراوت، شادابی، خنده و صمیمیت جای سلام و احوالپرسی روزمره و تکراری ما را خواهد گرفت و در وجود طرف مقابل غوغایی شگفت انگیز به پا خواهد شد.

خواب شگفت انگیز عشقى

میرزاده عشقى فرزند ابوالقاسم همدانى شاعر و فوق العاده حساس بود. وى در جریان جنگ جهانى جزء مهاجرین ایرانى بود و پس از مراجعه از زمره مخالفین 1919 بود و در دوره پـنـجـم مجلس به مدرس و طرفداران او خیلى نزدیک بود و در 24 ذیقعده 1342 اولیـن شـماره روزنامه قرن بیستم منتشر کرد. در روزنامه اش نیش هاى زهر آلودى بـه سـردار زد. کـه از زخـم هر خنجرى مؤ ثرتر و کارى تر بود چندى بعد عشقى خوابى دیده بود که جریانش را براى ملک الشعراء بهار اینگونه تعریف کرد.
خـواب دیـدم کـه در قـلمـسـتـان زرگـنـده مـشـغـول گردش هستم در حین گردش دخترى فـرنـگـى مـثـل آنـکـه بـا من سابقه آشنایى داشت نزدیک آمده بناى گله گزارى و بالاخره تـشـدد و تـغیر را گذاشت و با طپانچه اى که در دست داشت شش گلوله به طرف من خالى نـمـود بـر اثر صداى گلوله افراد پلیس ریختند و مرا دستگیر کرده در درشکه نشاندند کـه به نظمیه ببرند در بین راه من هر چه فریاد مى کردم که آخر مرا کجا مى برید شما بـایـد ضـارب را دسـتگیر کنید نه مرا، کسى به حرفم گوش نمى داد تا مرا به نظمیه بـردنـد و در آنـجـا بـه اطـاقـى شـبـیه زیرزمینى کشانیده محبوس کردند آن اطاق فقط یک روزنـه داشـت کـه از آن روشنایى به درون مى تابید من با وحشتى که داشتم چشم به آن روزنـه دوخته بودم ناگهان دیدم شروع به خاکریزى شد و تدریجا آن روزنه گرفته شد و من احساس کردم آنجا قبرى است ...
هـنـگـامـى که میرزا عشقى این خواب را حکایت مى کرد قیافه بهم زده وحشتناکى داشت و به دوسـتـانش پیشنهاد مى کند براى فرار از کشته شدن به طور ناشناس به روسیه فرار کنیم و مقدمات سفر را فراهم مى کند و قرار مى شود روز چهارشنبه زمان حرکت باشد.
در روز سـه شـنـبـه دوسـتـش رحـیم زاده صفوى انتظار او را مى کشید ولى خبرى از او نمى رسد لذا نوکرى را به خانه عشقى مى فرستد.

چهل حدیث گهربار، از امام زمان ، حضرت مهدى ، علیه السّلام

قال الا مام المهدی صاحب العصر عجّل اللّه تعالى فرجه :
الَّذى یَجِبُ عَلَیْکُمْ وَلَکُمْ اءنْ تَقُولُوا: إ نّا قُدْوَةٌ وَاءئِمَّةٌ وَخُلَفاءُاللّهِ فى اءرْضِهِ، وَاُمَناؤُهُ عَلى خَلْقِهِ، وَحُجَجُهُ فى بِلادِهِ، نَعْرِفُ الْحَلالَ وَالْحَرامَ، وَ نَعْرِفُ تَاءْویلَ الْکِتابِ وَ فَصْلَ الْخِطابِ.
فرمود: بر شما واجب است و به سود شما مى باشد که معتقد باشید براینکه ما اهل بیت رسالت ، محور و اءساس امور، پیشوایان هدایت و خلیفه خداوند متعال در زمین هستیم .
همچنین اءمین خداوند بر بندگانش و حجّت او در جامعه خواهیم بود، حلال و حرام را مى شناسیم ، تاءویل و تفسیر آیات قرآن را عارف و آشنا هستیم .
 قال علیه السلام : اءنَاخاتَمُ الاَْوْصِیاءِ، بى یَدْفَعُ الْبَلاءُ عَنْ اءهْلى وَ شیعَتى .
فرمود: من آخرین وصیّ پیغمبر خدا هستم ، به وسیله من بلاها و فتنه ها از آشنایان و شیعیانم دفع و برطرف خواهد شد.
قال علیه السلام : اءمَّاالْحَوادِثُ الْواقِعَةُ فَارْجِعُوا فیها إلى رُواةِ حَدیثِنا(اءحادیثِنا)، فَإنَّهُمْ حُجَّتی عَلَیْکُمْ وَاءنَا حُجَّةُاللّهِ عَلَیْکُمْ.
فرمود: جهت حلّ مشکلات و حوادث - امور سیاسى ، عبادى ، اقتصادى ، نظامى ، فرهنگى ، اجتماعى و... - به راویان حدیث و فقهاء مراجعه کنید که آنها در زمان غیبت خلیفه و حجّت من بر شما هستند و من حجّت خداوند بر ایشان مى باشم .
قال علیه السلام : الحَقُّ مَعَنا، فَلَنْ یُوحِشَنا مَنْ قَعَدَعَنّا، وَنَحْنُ صَنائِعُ رَبِّنا.
فرمود: حقانیّت و واقعیّت با ما اهل بیت رسول اللّه صلى الله علیه و آله مى باشد و کناره گیرى عدّه اى از ما، هرگز سبب وحشت ما نخواهد شد، بلکه ما مجریان و مبلّغان دستورات الهى هستیم .
قال علیه السلام : إنَّ الْجَنَّةَ لاحَمْلَ فیها لِلنِّساءِ وَلاوِلادَةَ، فَإ ذَااشْتَهى مُؤْمِنٌ وَلَدا خَلَقَهُ اللّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِغَیرِ حَمْلٍ وَلاوِلادَةٍ عَلَى الصُّورَةِالَّتى یُریدُ کَما خَلَقَ آدَمَ علیه السلام عِبْرَةً.
فرمود: همانا بهشت جایگاهى است که در آن آبستن شدن و زایمان براى زنان نخواهد بود، پس هرگاه مؤمنى آرزوى فرزند نماید، خداوند متعال بدون جریان حمل و زایمان ، فرزند دلخواهش را به او مى دهد همانطورى که حضرت آدم علیه السلام را آفرید.
قال علیه السلام : لایُنازِعُنا مَوْضِعَهُ إلاّ ظالِمٌ آثِمٌ، وَلا یَدَّعیهِ إلاّج احِدٌ کافُرٌ.
فرمود: کسى با ما در رابطه با مقام ولایت و امامت مشاجره و منازعه نمى کند مگر آنکه ستمگر و معصیت کار باشد، همچنین کسى مدّعى ولایت و خلافت نمى شود مگر کسى که منکر و کافر باشد.

تشیع و تسنن ، دو مذهب اصلى دین اسلام

مذهب تشیع  
این مذهب برگرفته از مشى على علیه السلام و خاندان اوست . مذهب تشیع به تدریج به فرق گوناگونى چون اسماعیلیه ، زیدیه و اثنى عشرى (Twelvers) تقسیم شد. مبناى این تقسیم بندى مشروعیت و مقبولیت عالمان دینى یا امامان نزد پیروان این فرق بود. بزرگترین گروه این مذهب ، شیعه دوازده امامى که بر ایران معاصر حکومت دارد، معتقد است که دوازدهمین امام شیعه در سال 873 میلادى از نظر غایب و پیش از خاتمه تاریخ (آخرالزمان)، با نام مهدى (عج) براى گسترش عدل و داد ظهور خواهد یافت. شیعیان در طول تاریخ اسلامى و در دوران حکومت سلسله بنى امیه و بنى عباس که سنى و مخالف سرسخت شیعه بودند، آزار و اذیت هاى بسیارى را متحمل شدند. در نتیجه ، شیعیان که در جوامع اسلامى آن دوران در اقلیت بسر مى بردند، مجبور به ترک خانه و کاشانه خویش ‍ و عزیمت به مناطق دور افتاده (براى ایمنى یافتن از این مصائب ) و مخفى کردن ایمان و مذهب خود (تقیه ) بودند. روحانى شیعى مستقل تر از روحانى سنى است و همچنین در روحانیت شیعى ، سازمان یافتگى و سلسله مراتب علمى - معنوى بیشترى به چشم مى خورد.
مذهب تسنن  
پیروان مذهب تسنن (یا اسلام خلافتى ) معتقد به پیروى از سنت پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله و چهار خلیفه پس از او، به ترتیب ابوبکر، عمر، عثمان و على علیه السلام هستند. در  مذهب تسنن چهار فرقه وجود دارد که این تعداد ناشى از قرائت هاى متفاوت علماى اهل تسنن از قرآن است . این چهار فرقه عبارتند از: حنفى ، شافعى ، حنبلى و مالکى . در تعالیم مذهب تسنن چنین است که رهبرى جامعه اسلامى باید در اختیار خلیفه باشد.

بازى, معماى زندانیان

شرح معما:  
زمانى دو زندانى در یک زندان محبوس بودند که بدون اعتراف داوطلبانه لااقل یکى از آنها، رئیس زندان نمى توانست هیچ یک را اعدام نماید. به همین علت روزى رئیس زندان یکى از دو زندانى را به دفتر خود خواند و به او گفت اگر حداقل یک روز قبل از زندانى دیگر اعتراف نماید، وى را با پاداش ، آزاد خواهد ساخت . بر اساس ‍ این اعتراف ، رئیس زندان مى توانست کیفر خواستى تنظیم نماید و زندانى دیگر را به دار آویزد. همچنین به وى گفت اگر زندانى دوم یک روز زودتر اعتراف نماید، پاداش و آزادى از آن او خواهد شد. زندانى اول در جواب این پیشنهاد گفت : "اگر هر دو در یک روز اعتراف کنیم چه ؟" رئیس زندان پاسخ داد: "هر دو از اعدام نجات مى یابید، اما ده سال دیگر در زندان به سر خواهید برد" وى بار دیگر سوال کرد: "اگرهیچ کدام اعتراف نکنیم چه ؟" رئیس زندان جواب داد: "آنگاه هر دو بدون هیچ پول و پاداشى آزاد خواهید شد. اما آیا تو مى توانى به آن رفیق شرورت اعتماد کنى که از پول چشم پوشى کند و با اعتراف زودتز، تو را پاى دار نفرستد؟ حالا به سلول انفرادى خود برگرد و تا فردا خوب فکر کن !" زندانى دوم نیز احضار شد و همان مطالب به وى گفته شد. هر دو زندانى آن شب را براى حل این معما بیدار ماندند.
براى حل این معما، هر یک دو استراتژى در اختیار داشتند که از آنها، چهار نتیجه احتمالىقابل پیش بینى بود. با یک حساب منطقى ، هر دو نفر مى توانستند چهاراحتمال مذکور را اولویت بندى کنند.
در جدول بعد، اولویت بندى هر دو زندانى به طورکامل مشخص شده است . هر کدام سعى دارند با توجه به استراتژى هاى موجود، بهوضعیت برترى دست پیدا کنند. 

هر کسى عیب على علیه السلام گوید زنا زاده است

عیسى بن ابى دلف نقل مى کند که برادرش دلف که پدرش کنیه از نام او گرفته بود وهن على بن ابى طالب مى گفت و  شیعه او را تحقیر مى کرد و آن ها را به نادانى منسوب مى داشت . یک روز که در مجلس پدر خود نشسته بود، پدرش حضور نداشت گفت :
- پنداشتند که هر کس عیب على بگوید زنازاده است و شما غیرت امیر را مى دانید که درباره هیچکس از اهل حرم او گمان بد نمى تواند برد و من على را دشمن دارم .
هنوز این سخن نگفته بود که ابى دلف بیامد و چون او را بدیدیم به احترام او برخاستیم گفت :
- سخن دلف را شنیدم . حدیث دروغ نیست و چیزى که در این معنى آمده خلاف ندارد، به خدا او زنازاده است ، من بیمار بودم و خواهرى کنیزى را که متعلق به او بود و من دلبسته او بودم پیش من فرستاد و نتوانستم خوددارى کنم و با او بخفتم . کنیز حائض بود و دلف را بار گرفت و چون حملش نمود او شد. خواهرم او را به من بخشید.
دشمنى دلف و مخالفت او با پدرش که شیعه و مایل به على بود چنان بود که بعد از وفات او مى گفت . محمد بن على قهستانى گوید:
دلف ابن ابى دلف براى ما نقل کرد که پس از مرگ پدرم در خواب دیدم که یکى به من مى گفت :
- امیر تو را مى خواهد و من با او رفتم و مرا به خانه ویرانه اى برد و از پلکانى بالا برد و وارد اتاقى کرد که آثار آتش به دیوارها و نشان خاکستر بر زمین آن نمایان بود. پدرم عریان نشسته و سرمیان دو زانو نهاده بود و من گفت :
- دلفى ؟
گفتم :
- بله دلفم !
و شعرى بدین مضمون خواند:
اگر وقتى مى مردیم ما را رها مى کردند، مردن براى هر زنده اى آسایش ‍ بود. ولى وقتى بمیریم زنده مى شویم و همه چیز را از ما مى پرسند.
پس از آن گفت :
- فهمیدى ؟!
گفتم : بله !
و از خواب بیدار شدم !

مزد دادن امام زمان علیه السلام براى خواندن زیارت عاشورا

حاج سید احمد (رحمة اللّه علیه ) براى من نوشت که روز جمعه در مسجد سهله در حجره نشسته بودم . ناگاه سید موقّر معمّمى بر من داخل شد که قباى فاخرى و عباى قرمزى پوشیده بود، نظرى کرد به آنچه در زاویه حجره بود کمى از کتب و ظروف و فرشى بود فرمود:
براى حاجت دنیا کفایت مى کند تو را و تو هر روز صبح به نیابت  صاحب الزمان علیه السلام زیارت عاشورا مى خوانى و خرجى هر ماهت را از من بگیر که محتاج احدى نباشى و قدرى پول به من داد و گفت :
این کفایت یک ماه تو را مى نماید.
و رفت رو به در مسجد و من به زمین چسبیده بودم و زبان من بند آمده بود و هر چه خواستم تکلّم بنمایم نتوانستم و حتى نتوانستم برخیزم تا سید خارج شد و همین که بیرون رفت گویا قیودى از آن بر من بود و باز شد و شرح صدرى پیدا کردم پس برخاستم و از مسجد خارج شدم آنچه تفحص کردم اثرى از آن آقا ندیدم.

نظریات یک آدم بی سودا به تاریخ تمدن ایران

ناصر پورپیرار؛ ناصر بناکننده یا عبدالناصر بنی کنعان نویسنده عرب ایرانی عضو حزب توده پیش از انقلاب اسلامی، موسس نشر کارنگ، شریک انتشارات نیل و موسس انتشارات آلفا است و کتاب‌های خود را از این طریق منتشر کرده‌است. وی منکر وجود بخش اعظم تاریخ ایران و منکر وجود بسیاری از شخصیت‌های مستند تاریخی است. بخشی از انتقادات او به تاریخنگاری کنونی ایران در وب گاه ناریا گردآوری شده است.
نظریات پورپیرار
ادعاهای پورپیرار نسبت به تاریخ‌نگاری کنونی ایران از پرداختن به واقعه پوریم که در کتاب استر یهودیان بدان اشاره شده است شروع می‌شود. وی ادعا می‌کند که پس از پوریم، سرزمین ایران تهی از سکنه می‌شود. وی مدعی است که این نسل کشی یهودیان پس از پایان پوریم، موجب پیدایش دوران طولانی بیش از ۲۰۰۰ هزار ساله سکوت تمدنی و تولیدی در ایران (و ۱۲۰۰ ساله در سراسر منطقهٔ خاور میانه) می‌شود. پورپیرار ادعا نموده که از تا قرون اولیه اسلامی هیچ آثار قانع کننده ای از نشانه وجود حیاتی متمدن در سرزمین ایران یافت نشده است.
وی معتقد است که ابنیه کنونی موسوم به پاسارگاد تنها در چند دهه اخیر ساخته شده است.
به ادعای وی هر آنچه را که به اشکانیان نسبت می‌دهند یا مربوط به دولت تبعیدی کوچک یونان کهن است یا جعل جدید است. او فردوسی و شاهنامه همچنین حافظ و دیوان حافظ را «جعلی» می‌نامند و منکر امامت علی است. وی در یکی از کتاب‌هایش مدعی شده‌است که محمد، علی را به جانشینی انتخاب نکرده و این از حکمت پیامبر بوده‌است.
یکی از مهمترین وی‍ژگی‌های نوشتاری ناصر پورپیرار وجود تناقض‌های آشکار و عدم همخوانی نوشتار وی با اسناد و منابع تاریخی است.از آنجاییکه وی فاقد هرگونه مدرک دانشگاهی و آشنایی تخصصی با منابع تاریخی و باستانی است، بروز چنین تناقض‌هایی در نوشتار وی چندان دور از انتظار نیست.

یکی از مهمترین وی‍ژگی‌های نوشتاری ناصر پورپیرار وجود تناقض‌های آشکار و عدم همخوانی نوشتار وی با اسناد و منابع تاریخی است.از آنجاییکه وی فاقد هرگونه مدرک دانشگاهی و آشنایی تخصصی با منابع تاریخی و باستانی است، بروز چنین تناقض‌هایی در نوشتار وی چندان دور از انتظار نیست.

او بیشتر از یک مداح است!

حاج منصور عرشی کمترین نامی است که می توان بر کسی نهاد که ناله های فراق او دلهای غافل را به لرزه در می آورد ؛کسی که در این وانفسای آخرالزمان ،عشاق خسته بر گرد شمع وجود او جمع می شوند و از ناله های العفو العفو آنان نسیم رحمتی می وزد که دیگران را نیز در بر می گیرد و البته قدر مجموعه گل مرغ سحر داند و بس...
نام حاج منصور و صدای ملکوتی او برای بسیاری مقرون یاد خدا و اولیای اوست که او بلبلی است که نغمه توحید می خواند و رندان تشنه لب را سیراب می نماید.
مداحان دلسوخته و محب اهل بیت (صلوات الله علیهم اجمعین) بسیارند اما همچنان که دین ما در همه ابعاد حرف برای گفتن دارد و اهل بیت ما در کنار بعد عبادی ،چهره سیاسی داشته اند ـ که سیاست ما عین دیانت ماست ـ ویژگی منحصر به فرد ایشان نیز آن است که مداحی ایشان و مناجات ایشان خط طلایی ولایت و عیار ولایتمداری را در دلها رونق می بخشد و متجلی می سازد و همانطور اسلام پویا و ناب را تبلیغ می کند که به هیچ عنوان ناخالصی و انحراف را بر نمی تابد و با آن پیوسته در ستیز است .