جمعه حضور

مهدى جانم! روز را با یادت شب می ‏کنم و هر شب منتظرت هستم. در تاریکى شب‏هاى ظلمانى، منتظر شنیدن صداى گامهایت درپس کوچه‏هاى انتظار هستم. آرى من منتظر او هستم که خود نیز منتظر است.
قریب  1165 سال است که شیعیان، این مظلومان همیشه تاریخ، انتظار آمدن لحظه‏اى را می ‏کشند، انتظار آن لحظه که عطر و بوى خوش محمّدی ‏صلّى اللّه علیه و آله سراسر جهان را یکبار دیگر معطر کند. انتظار آن لحظه‏اى که خاطره مظلومیّت زهرا و على و فرزندانشان را در خود نهفته دارد. انتظار لحظه‏اى که در آن طنین: أین الطالب بدم المقتول بکربلاء زمین و آسمان را فرا می ‏گیرد.
در آن لحظه نوگل نرگس و امید شیعه از راه می ‏آید. از سفرى دور، به دورى قرنهاى طولانى، کوله بار سفر انتظار را زمین نهاده و از درون آن، سبزى و طراوت و عدل و عدالت را که ارمغان سفر براى منتظران چشم به راه است بیرون می ‏آورد. می ‏دانم خود او نیز منتظر آن لحظه است، لحظه ‏اى که در زمین و آسمان بانگ: أین المضطرّ الّذی یجاب إذا دعى طنین‏انداز شود. منتظر لحظه‏ اى که تکیه به دیوار کعبه داده و بانگ برآورد: أنا بقیّةاللّه، (بقیة اللّه خیرٌ لکم إن کنتم مؤمنین)، منتظر لحظه‏اى که وعده حق تحقق پذیرد و جاء الحق وزهق الباطل تحقق یابد. منتظر لحظه‏اى که مستضعفان به امر خداوند وارثان زمین شوند و پرچم سبز آل‏محمّدصلّى اللّه علیه و آله در سراسر گیتى به اهتزاز در آید.
در پس این قرنها چشمانم به در دوخته شده است و منتظر آمدنت هستم.
هر صبح  جمعه سراغت را از باد صبا می ‏گیرم، نشانى از کوى آشناى تو می ‏پرسم، اما باد صبا چون همیشه پاسخى ندارد. آه که غروب جمعه چه دل‏گیر است، چشمهاى ابرى منتظران هواى باریدن دارد. هفته‏اى دیگر نیز بی ‏گل روى مولا سپرى شد، چه سخت و طاقت‏ فرساست: عزیزٌ علىّ أن أرى الخلق ولاترى ولاأسمع لک حسیسا ولانجوى.

همه شب منتظرت هستم تا اگر شبى گذرت به کوچه دل‏مان افتاد واز روى کرم، گوشه چشمى به کوچه تاریک دل ما کردى و آن را از نور خود منوّر ساختى، در خواب غفلت فرو نرفته باشم.

شبها را به این امید روز می‏کنم  و روزها را به این امید شب که تو بیایى. بیایى و دلهاى زخم‏خورده‏مان را مرهم گذارى.
دیگر روزهاى هفته برایم معنا ندارد، تنها به جمعه می‏ اندیشم، اى کاش هر روز جمعه بود و  جمعهاى معطر نزدیک جمعه موعود، جمعهاى پر از عطر اقاقی ‏ها، جمعه‏اى به عطر خوش محمّدى (صلّى اللّه علیه و آله) ، جمعه‏اى سرخ و حسینى  (علیه السلام) ، جمعه‏اى سفید به پاکى دل منتظران عاشق و جمعه‏اى سبز به سبزى جمعه حضور.

نوشته از قفسه