آیا بدپوشی در جامعه کمرنگ تر می شود؟

مانتوهای کوتاه و تن‌نما، روسری‌هایی که دیگر به سختی می‌توان روی آنها اسم سرپوش گذاشت و شلوارهای جین تنگ که شکاف‌های ایجاد شده روی آنها به راحتی رنگ پوست را نمایان می سازد در کنار انواع آرایش‌های فضایی که برخی از دختران، زنان و مردان انجام می دهند آنها را به تابلوهای متحرکی از خودباختگی مبدل ساخته که در خیابان‌ها به تردد مشغولند. فریب رنگ‌ها و لعاب‌ها چنان خوش‌سیماست که متأسفانه امروز دخترانی همقدم با مادران محجبه خود شده‌اند که تقید خاصی به مقوله  حجاب ندارند. این موضوع با خود علامت‌های سؤال بی‌شماری را به همراه آورده و این مهم را حکایت می‌کند که جامعه علاوه بر اینکه نتوانسته معیارهای اصیل ایرانی اسلامی را به نسل جدید منتقل کند بلکه رکن خانواده را متزلزل ساخته تا جایی که نقش رهنمودگری را از پدر و مادر گرفته و به دست ماهواره و اینترنت سپرده است. زمانی که تکنولوژی جایگاه خود را به عنوان عنصر فرهنگساز در جامعه باز می‌کند تا خانواده تمام مسئولیت‌های ذاتی خود را به عنوان اولین پایگاه اجتماعی تنها با یک کلمه فرزندانمان به روز باشند فراموش می‌کند،‌پس در چنین شرایطی نباید چندان توقع داشت که حجاب در سیمای شهر رخ‌نمایی کند و بازیچه دست برنامه‌سازان آن سوی مرزنشین نشود.
حجاب و ورود مجدد پلیس
درست از چهارشنبه گذشته طرح برخورد با بدپوششی از سوی پلیس انتظامی تهران همزمان با چند استان دیگر در دستور کار این نیرو قرار گرفت تا شاید به گفته رادان بدپوششی در جامعه کمرنگ‌تر از قبل شود. به گفته برخی از کارشناسان و به ویژه اعضای کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی حدود 60 درصد از زنان و مردان تهرانی حدود شرعی را رعایت نمی‌کنند و پوشش مناسب و همخوان با معیارهای اجتماعی را برنمی‌گزینند. با توجه به آماری که از سوی کارشناسان ارائه شده توجه به این نکته ضروری است که در طرح پیش روی نیروی انتظامی چه سیاستی برای برخورد با این پدیده در نظر گرفته شده است.

آنچه تاکنون از پرونده مقابله با بدحجابی به دست آمده برخوردی قهرآمیز بوده که به تأیید کارشناسان نه تنها کمکی در جهت رفع آن در جامعه نکرده بلکه اثراتی سوء و منفی نیز با خود به همراه داشته است. اما گویی در طرح جدید رویکردی متفاوت اتخاذ شده به نحوی که جانشین فرماندهی نیروی انتظامی به مردم این قول را داده که در اجرای این طرح کمترین میزان خطا لحاظ شده است. سردار احمدرضا رادان این تعهد را داده که مأموران در زمان اجرای مأموریت، ادب، احترام و تکریم را به جای خواهند آورد. وی در تشریح مصادیق طرح امنیت اجتماعی و عوامل بسترساز تشدید این طرح با بیان اینکه «بدپوششی» یکی از مصادیق طرح امنیت اخلاقی است، می‌گوید: «براساس نظرسنجی‌ای که نیروی انتظامی با کمک سازمان‌های دیگر انجام داده نگرانی‌هایی بین مردم و مسئولان در حوزه بدپوششی به وجود آمده و براساس مطالبات مردمی و بر اساس قانون، نیروی انتظامی موظف به اجرای قانون و برخورد با این پدیده است».

صدا و سیما و چند سؤال
اما پیش از آنکه نوع برخورد پلیس با این قضیه دارای اولویت باشد تعیین مصادیق بدحجابی از اهمیت بیشتری برخوردار است. پوشیدن شلوارهای کوتاه، استفاده از شال‌های باریک و کوچک که مو را نمی‌پوشاند و استفاده از مانتوهای تنگ یا چسبان و یا بدن‌نما در خانم‌ها از موارد برخورد نیروی انتظامی به حساب می‌آید. اما نکته اینجاست در شرایطی استفاده از این نوع پوشش برای زنان جرم محسوب شده که بسیاری از بازیگران، هنرمندان و افرادی که به نوعی نقش الگو را در جامعه و به ویژه برای جوانان بر عهده دارند از شرایط مناسبی در پوشش بهره نمی‌برند و سازمان صدا و سیما نیز در برابر این ضعف از خود هیچ واکنشی به نمایش نمی‌گذارد.
از سوی دیگر در حالی که بخش مهمی از رسانه‌های مکتوب به ضرورت‌های بازسازی فرهنگ حجاب پرداخته‌اند اما همچنان صدا و سیما در سکوت فرو رفته و هیچ اقدام عملی به جز پخش چند خبر و مصاحبه را در دستور کار خود قرار نداده است.
حال سؤال اینجاست چرا با توجه به گستردگی عمل صدا و سیما این بزرگترین رسانه کشور در ترویج فرهنگ عفاف و حجاب اقدامی انجام نمی‌دهد و در راستای این تحول بزرگ همراستای دیگر رسانه‌های کشور نمی‌شود؟ آیا از رسانه بزرگ ملی در بحث ترویج فرهنگ حجاب و عفاف و تقبیح پدیده بی‌ حجابی و بد‌ حجابی همین مقدار باید توقع داشت؟ در سریال‌های شبانه، تله فیلم‌ها، گزارش‌های خبری، میزگردها، برنامه‌های تحلیلی و مستندهای اجتماعی صدا و سیما، جای ترویج فرهنگ حجاب و عفاف و مبارزه با پدیده بی‌حجابی کجاست؟

باخت اخلاق در اجتماع
زمانی که زنان و مردان حدود شرعی خود را در پوشش رعایت نمی‌کنند انواع عوارض اجتماعی دیگر پیش روی جامعه قد علم می‌کنند و به جرأت می‌توان گفت، در جامعه‌ای که حجاب رنگ ببازد بسیاری از ارزش‌ها جایگاه حقیقی خود را از دست خواهند داد. در همین رابطه رادان بر این باور است که موضوع بدپوششی منوط به یک نفر نیست بلکه به عنوان یک پدیده اجتماعی در جامعه ظاهر شده است و ما باید به دنبال حل این پدیده باشیم. وی به پیامدهای بدپوششی هم اشاره می‌کند و می‌افزاید: بدپوششی تنها در این نیست که شخصی پوشش نامناسب در منظر مردم داشته باشد. بلکه متأسفانه نگرانی‌ها و اتفاقات دیگری مانند مزاحمت‌ها و آزار و اذیت‌ها در کنار آن رخ می‌دهد، به گونه‌ای که جامعه دستخوش رنج و اذیت از این نوع وضع ظاهر می‌شود.
در تأکید توضیحات این فرمانده انتظامی یکی از کارشناسان مسائل اجتماعی در گفت‌وگو با گزارشگران ایران بر این باور است که نه تنها بدحجابی افکار مردم را با تشویش رو‌به‌رو می‌سازد بلکه نوعی سوء ظن را در جامعه ایجاد می‌کند.
دکتر محمود نصیریان بیان می‌دارد: زمانی که در جامعه بی‌حجابی به صورت عام افزایش پیدا می‌کند نوعی حس سوء ظن در جامعه نسبت به زنان و دختران بدحجاب ایجاد می‌شود. مردم با خود این سؤال را مطرح می‌کنند که وقتی یک فرد به راحتی هر چه تمام‌تر قوانین الهی را در زمینه حجاب نادیده می‌گیرد و هیچ گونه تعهدی نسبت به آن از خود نشان نمی‌دهد پس به راحتی می‌تواند منکرات و خلاف‌های دیگر را نیز انجام دهد. به وجود آمدن این نگاه در جامعه باعث می‌شود که ما هر روز در خیابان‌ها شاهد مزاحمت‌هایی باشیم که از طریق برخی از افراد برای زنان و دختران بد‌ حجاب ایجاد می‌شود.
وی ادامه می‌دهد: باید توجه داشت که بی‌ حجابی سرمنشأ بسیاری از درگیری‌ها، نزاع‌های خانوادگی و نهایتاً قتل‌ها و جنایات است. وقتی یک خانم با بی‌ حجابی و با آرایشی غلیظ در سطح جامعه حاضر می‌شود نگاه مردان را به سمت خود می‌کشد که همین نگاه‌هاى به ظاهر ساده موجب زد و خورد، حوادث مرگبار، تصادفات و جنایات بى‌شمار مى‏‌شود.
این کارشناس مسائل اجتماعی با اشاره به اینکه رواج بی‌ حجابی در جامعه زمینه‌ساز بلوغ زودرس می‌شود می‌گوید: «کاهش سطح ازدواج‌های مشروع، افزایش بیماری‌های جنسی در بین مردم و به ویژه جوانان، افزایش گرایش جوانان به اعتیاد و دزدی به دلیل ایجاد سرخوردگی در غریزه جنسی، کاهش فعالیت‌های اجتماعی جوانان و گرد آمدن آن‌ها حول محور مخرب غرایز جنسی، ایجاد تزلزل در بنیان خانواده و ایجاد ضررهای مالی فراوان برای اعضای خانواده و نهایتاً کاهش تربیت‌پذیری نرمال نوجوانان و عدم رشدیابی فرهنگی آنها و عدم پایبندیشان به قانون از پیامدهای عمده بد‌ حجابی در جامعه محسوب می‌شود که اگر مسئولان در برابر این پدیده واکنشی درخور از خود نشان ندهند و عناصر فرهنگی را در این رابطه لحاظ نکنند باید منتظر ماند و دید که جامعه در فسادها غرق شود و ما هنوز در پی این هستیم که چرا مانتوها کوتاه شده و یا چرا سن استفاده ازوسایل آرایشی سیر نزولی به خود گرفته است.

10 روز تا دوماه حبس در انتظار بدپوششان
براساس قانون مجازات اسلامی، زنانی که بدون حجاب شرعی در معابر و انظار عمومی ظاهر شوند به حبس از 10 روز تا دو ماه و یا از 50 هزار تا 500 هزار ریال جزای نقدی محکوم خواهند شد؛ اما اینکه تاکنون چه میزان به این قانون عمل شده است، خود جای تأمل دارد!
در فصل هجدهم از کتاب پنجم قانون مجازات اسلامی و در بخش تعزیرات آمده است:
ماده 637: هرگاه زن و مردی که بین آنها علقه زوجیت نباشد، مرتکب روابط نامشروع یا عمل منافی عفت غیر از زنا مانند تقبیل یا مضاجعه شوند، به شلاق تا 99 ضربه محکوم خواهند شد و اگر عمل با عنف و اکراه باشد، فقط اکراه‌کننده تعزیر می‌شود» و در ماده 638 نیز تصریح شده است: «هرکس آشکارا در انظار و اماکن عمومی و معابر، تظاهر به عمل حرامی کند علاوه بر کیفر عمل، به حبس از 10روز تا دو ماه یا 74 ضربه شلاق محکوم می‌شود و در صورتی که مرتکب عملی شود که نفس آن عمل دارای کیفر نیست ولی عفت عمومی را جریحه‌دار می‌کند، فقط به حبس از 10 روز تا دو ماه یا 74 ضربه شلاق محکوم خواهد شد».
البته در مواد دیگر این قانون نیز به تفصیل به افرادی که مردم را به فساد و فحشا تشویق کرده یا امکانات آن را فراهم کنند هشدار داده شده و مجازات‌های سنگینی برای آن در نظر گرفته شده که جزای نقدی تا 6میلیون ریال، 74 ضربه شلاق و حبس تا یک سال، از زمره این مجازات‌هاست. به نظر می‌رسد قانون هیچ گونه ابهامی ندارد و به عوامل انتظامی و نیز به دستگاه قضایی برای مقابله با افرادی که امنیت اخلاقی و حتی روانی جامعه را به بازی می‌گیرند، اختیارات لازم را داده است اما این آزادی عمل به آن معنا نیست که اقدامات فرهنگی نادیده گرفته شود و تنها بعد انتظامی آن لحاظ گردد.
بد حجابی حاصل ضعف ساختار آموزشی و فرهنگی است و به نظر می‌رسد تنها راه بهبود این شرایط که با آغاز فصل تابستان بحرانی‌تر نیز شده استفاده از عناصر فرهنگی باشد که همچنان مغفول مانده‌اند.

تأکید بر این نکته ضروری است که میزان بازخورد و حاصلی که می‌توان از حضور انتظامی به دست آورد بسیار کم خواهد بود و میزان تأثیرگذاری آن را تنها تا زمانی می‌توان به مشاهده نشست که نیروها در خیابان‌ها حضور دارند لذا می‌طلبد تمامی رسانه‌ها و مراکز آموزشی به ضرورت‌های حفظ حجاب در جامعه پرداخته و فضا را به نوعی فراهم آورند که این قبح فروریخته اجتماعی بار دیگر بعد از حضور نیروی انتظامی در شهر بازسازی شود و آن دسته از افرادی که برای حجاب ارزشی قائل نیستند خود به غفلتشان آگاه شوند و پلیس اخلاق خودشان باشند.
مسئولان باید به این نکته توجه داشته باشند که آمار 60 درصدی از زنان و مردانی که در خیابان‌ها شئونات پوشش را رعایت نمی‌کنند زنگ خطری محسوب می‌شود که نشان از گم شدن مسائل فرهنگی در امور دست چندم است که این روزها مردان تصمیم‌گیر بیش از همه دلمشغولی‌های خاصی به آنها پیدا کرده‌اند و مقوله مهمی به نام حجاب را از دستور کار خود خارج کرده‌اند به نحوی که بسیاری از نمایندگان مجلس و دیگر دلسوزان جامعه بر این نکته تأکید کرده‌اند که دولت در زمینه بسط فرهنگ حجاب همپای دیگر سازمان‌ها نیست.
به نقل از: گزارشگران ایران
منبع خبر :خبرگزاری فارس