در دستانم دو جعبه دارم که خدا به من داده است

خدا به من گفت :غصه هایت را درون جعبه سیاه بگذار و شادی هایت را درون  جعبه طلایی.
به حرف خدا گوش کردم. شادی ها و غصه ها رادرون جعبه می گذاشتم . جعبه طلایی روز به روز سنگین تر می شد و جعبه سیاه روز به روز سبکتر. روزی از روی کنجکاوی حعبه سیاه را باز کردم تا علت را بفهمم در کمال ناباوری دیدم که ته جعبه  سوراخ است و غصه ها یم از آن بیرون می ریزدبا تعجب رو به خدا کردم و گفتم :خدایا چرا این جعبه ها را به من دادی؟و چرا ته جعبه سیاه سوراخ است؟
و خدا با لبخندی دلنشینی جواب داد:ای بنده من جعبه طلایی را به تو دادم تا لحظه های شاد زندگیت را بشماری و جعبه سیاه را دادم تا تلخی های زندگیت را دور بریزی و همیشه شاد زندگی کنی.
ای کاش کمی قدر عشق خدا را به خود می فهمیدیم.فرصت های رفته باز نمی آیند ولی هنوز آینده هست.