داستان اولین منبر رسول خدا صلى الله علیه وآله

هنگامى که رسول خدا صلى الله علیه وآله با یاران اندک به مدینه مهاجرت نمودند، در آغاز چون مسلمانان ، کم ، بودند، پیامبر صلى الله علیه وآله هنگام سخنرانى ، بر ستون مسجد (که ستونى از نخل خرما بود تکیه مى داد، و به ارشاد مردم مى پرداخت ، ولى وقتى که جمعیت مسلمین ، بسیار شدند، به دستور  پیامبر صلى الله علیه وآله براى اولین بازار پله هاى آن منبر بالا رفت . در این هنگام ، فریاد ناله از تنه درخت خرما (که ستون مسجد و تکیه قبلى پیامبر صلى الله علیه وآله بود) بلند شد، همانند ناله شترى که از بچه خود جدا شده ، آه ناله مى کرد که همه حاضران آن ناله را شنیدند، و این ناله به خاطر فراق بود که پیامبرصلى الله علیه وآله دیگر هنگام سخن گفتن به آن تکیه نمى داد.
عجیب اینکه : پیامبر صلى الله علیه وآله هنگامى که بالاى منبر رفت ، سه بار گفت : آمین . روشن است که کلمه آمین (خدایا به استجابت برسان ) در پایان دعا یا نفرین ، گفته مى شود، و در اینجا این سؤ ال در ذهن حاضران آمد که چرا پیامبر صلى الله علیه وآله آمین وقتى بالاى منبر رفت ، از جبرئیل سه نفرین شنید که دیگران این صدا را نمى شنیدند).
پیامبر صلى الله علیه وآله شنید که جبرئیل مى گوید: خدایا لعنت کن (یعنى رحمت را دور کن ) بر عایق والدین (کسى که پدر و مادرش را ناراضى مى کند) فرمود: آمین ، سپس شنید، جبرئیل عرض کرد: خدایا لعنت کن بر کسى که ماه مبارک رمضان بر او بگذرد و او را از رحمت و آمرزش الهى محروم گردد.
پیامبر صلى الله علیه وآله فرمود: آمین .
از آن پس ، شنید جبرئیل گفت : خدایا لعنت کن کسى را که نام تو (رسول خدا) را بشنود و صلوات نفرستد، پیامبر صلى الله علیه وآله گفت آمین.