تربت امام حسین

مرحوم علامه سید نعمت الله جزائرى صاحب کتاب زهر الربیع گوید: چشمم ضعیف و کم دید شده بود، پس رفتم در کربلاء و در زیر گنبد حضرت سیدالشهداء علیه السلام زیارت عاشورا را خواندم پس در روز دوم یا سوم که در آنجا بودم وقتیکه زوار خارج شدند خدام روضه مطهره آن حضرت آنجا را جارو نمودند که فرش پهن کنند من و جمعى دیگر نرفتیم و در زیر قبه آن حضرت ماندیم پس یک مقدار گردى از جارو نمودن فرشها پیدا شد من چشمهایم را باز نگاهداشتم تا از آن غبارها پر کنم پس وقتى که چشمهایم را از غبار زوار و خاکهاى قبه آن حضرت پر کردم و از روضه مطهره آن حضرت خارج شدم چشمهایم مانند چراغ نورانى گشته و تا حال هیچ دردى عارض من نشده و هیچ چشمهایم را معالجه و درمان نکرده ام جز با غبار و تربت آن حضرت ، که از تربت آن حضرت سرمه ساخته و به داخل چشمم مى مالم.