کلام حضرت امیر المؤ منان که به فاطمه فرمود

در حدیث آمده است که امیرالمؤ منین علیه السلام روزى به حضرت فاطمه علیهاالسلام فرمود: حدود ده سال است که با تو زندگى مى کنم و در این مدت یک لقمه غذاى خوب با تو نخوردم ، فاطمه علیهاالسلام گریه افتاد و رفت خدمت پدر بزرگوار حضرت محمد صلى الله علیه و آله و سلم و کلام پسر عمویش را به او رساند و از فقر و ندارى به پشگاه آن حضرت شکایت کرد حضرت رسول صلى الله علیه و آله و سلم به او فرمود: وقتى خواستى غذائى براى او بپزى تدبر و تفکر کن و غذاى خوبى براى او بپز.
فاطمه سلام الله علیها گریه نمود و عرض کرد: یا رسول الله وقتى در خانه چیزى نباشد چگونه غذاى خوب بپزم ؟ بهترین غذاى ما مشتى از آرد جوى غربال نشده است که با آب جوش پخته مى شود بدون روغن و چربى ، پس بگو فاطمه با این حال چه کند؟
جبرئیل نازل شد، و عرض کرد: یا رسول الله فاطمه گناهى ندارد و على هم راست مى گوید و تا حال لقمه خوبى نخورده زیرا هر موقع که مى خواهد غذا بخورد به فکر این آیه مى افتد کل نفس ذائقة الموت هر نفسى چشنده مرگ است ، لذا وقتى غذا به دهن مى برد که بخورد به فکر قبر و سئوال دو فرشته الهى و هول و توسهاى قیامت مى افتد، و هیچگاه مزه غذا را نمى فهمد، همانا على (ع ) در یک وادى و فاطمه در وداى دیگر است .