34- نیایش وى هرگاه گرفتار مىشد یا کسى را به رسوائى گناه گرفتار می دید
34- نیایش وى هرگاه گرفتار مىشد یا کسى را به رسوائى گناه گرفتار مىدید
(34) وَ کَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیْهِ السّلَامُ إِذَا ابْتُلِیَ أَوْ رَأَى مُبْتَلًى بِفَضِیحَةٍ بِذَنْبٍ:
کَمْ نَهْیٍ لَکَ قَدْ أَتَیْنَاهُ، وَ أَمْرٍ قَدْ وَقَفْتَنَا عَلَیْهِ فَتَعَدّیْنَاهُ، وَ سَیّئَةٍ اکْتَسَبْنَاهَا، وَ خَطِیئَةٍ ارْتَکَبْنَاهَا، کُنْتَ الْمُطّلِعَ عَلَیْهَا دُونَ النّاظِرِینَ، وَ الْقَادِرَ عَلَى إِعْلَانِهَا فَوْقَ الْقَادِرِینَ، کَانَتْ عَافِیَتُکَ لَنَا حِجَاباً دُونَ أَبْصَارِهِمْ، وَ رَدْماً دُونَ أَسْمَاعِهِمْ
فَاجْعَلْ مَا سَتَرْتَ مِنَ الْعَوْرَةِ، وَ أَخْفَیْتَ مِنَ الدّخِیلَةِ، وَاعِظاً لَنَا، وَ زَاجِراً عَنْ سُوءِ الْخُلُقِ، وَ اقْتِرَافِ الْخَطِیئَةِ، وَ سَعْیاً إِلَى التّوْبَةِ الْمَاحِیَةِ، وَ الطّرِیقِ الْمَحْمُودَةِ
وَ قَرّبِ الْوَقْتَ فِیهِ، وَ لَا تَسُمْنَا الْغَفْلَةَ عَنْکَ، إِنّا إِلَیْکَ رَاغِبُونَ، وَ مِنَ الذّنُوبِ تَائِبُونَ.
وَ صَلّ عَلَى خِیَرَتِکَ اللّهُمّ مِنْ خَلْقِکَ مُحَمّدٍ وَ عِتْرَتِهِ الصّفْوَةِ مِنْ بَرِیّتِکَ الطّاهِرِینَ، وَ اجْعَلْنَا لَهُمْ سَامِعِینَ وَ مُطِیعِینَ کَمَا أَمَرْتَ.
ترجمه :
خدایا سپاس ترا بر پرده پوشیت پس از علمت، و بر عافیت بخشیدنت پس از
آگاهیت. زیرا هر یک از ما، در کسب عیب کوشیده است و تو او را مشهور
نکردهاى و مرتکب کار زشت شده و تو او را رسوا نساختهاى، و در پرده استتار
خود را به نقائص و عیوب بیالوده وتو کسى را به راز او رهبرى نکردهاى. و
چه بسا نهى تو که ما آن را مرتکب شدهایم! و چه بسا امر تو که ما را بر آن
واقف ساختهاى و ما از آن تجاوز و تعدى کردهایم! و چه بسا گناهان که در
کسب آن کوشیدهایم و چه بسا خطاها که آن را مرتکب شدهایم! در صورتى که تو
بر آن مطلع بودهاى، نه ناظر آن، و تو بر افشاء آن قادر بودهاى بیشتر از
قادران و در همگى این موارد و احوال عافیت تو در برابر چشمهاى ایشان براى
ما حجابى و در مقابل گوشهاشان سدى بوده. پس این پردهدارى و عیبپوشى را
براى ما واعظ و زاجر از ارتکاب گناه و وسیله پیمودن راه توبه معصیتزداى و
پوییدن طریقه پسندیده قرار ده، و وقت پیمودن این راه را نزدیک ساز، و ما را
به غفلت از خود گرفتار مکن. زیرا که ما بسوى تو راغب و از گناهان تائبیم.
خدایا رحمت فرست به برگزیدهات از خلقت: محمد و عترتش که از آفریدگانت
ممتاز و پاکیزه و پاکند. و ما را بر آنگونه که خود فرمودهاى، در برابر
ایشان نیوشنده و فرمانبردار ساز.
