32- نیایش، در باره خود پس از انجام نماز شب، در مقام اعتراف به گناه
32- نیایش، در باره خود پس از انجام نماز شب، در مقام اعتراف به گناه
(32) وَ کَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیْهِ السّلَامُ بَعْدَ الْفَرَاغِ مِنْ صَلَاةِ اللّیْلِ لِنَفْسِهِ فِی الِاعْتِرَافِ بِالذّنْبِ:
اللّهُمّ یَا ذَا الْمُلْکِ الْمُتَأَبّدِ بِالْخُلُودِ
وَ السّلْطَانِ الْمُمْتَنِعِ بِغَیْرِ جُنُودٍ وَ لَا أَعْوَانٍ.
وَ الْعِزّ الْبَاقِی عَلَى مَرّ الدّهُورِ وَ خَوَالِی الْأَعْوَامِ وَ مَوَاضِی الْأَزمَانِ وَ الْأَیّامِ
عَزّ سُلْطَانُکَ عِزّاً لَا حَدّ لَهُ بِأَوّلِیّةٍ، وَ لَا مُنْتَهَى لَهُ بِآخِرِیّةٍ
وَ اسْتَعْلَى مُلْکُکَ عَلُوّاً سَقَطَتِ الْأَشْیَاءُ دُونَ بُلُوغِ أَمَدِهِ
وَ لَا یَبْلُغُ أَدْنَى مَا اسْتَأْثَرْتَ بِهِ مِنْ ذَلِکَ أَقْصَى نَعْتِ النّاعِتِینَ.
ضَلّتْ فِیکَ الصّفَاتُ، وَ تَفَسّخَتْ دُونَکَ النّعُوتُ، وَ حَارَتْ فِی کِبْرِیَائِکَ لَطَائِفُ الْأَوْهَامِ
کَذَلِکَ أَنْتَ اللّهُ الْأَوّلُ فِی أَوّلِیّتِکَ، وَ عَلَى ذَلِکَ أَنْتَ دَائِمٌ لَا تَزُولُ
وَ أَنَا الْعَبْدُ الضّعِیفُ عَمَلًا، الْجَسِیمُ أَمَلًا، خَرَجَتْ
مِنْ یَدِی أَسْبَابُ الْوُصُلَاتِ إِلّا مَا وَصَلَهُ رَحْمَتُکَ، وَ
تَقَطّعَتْ عَنّی عِصَمُ الْآمَالِ إِلّا مَا أَنَا مُعْتَصِمٌ بِهِ مِنْ
عَفْوِکَ
قَلّ عِنْدِی مَا أَعْتَدّ بِهِ مِنْ طَاعَتِکَ، و کَثُرَ عَلَیّ مَا
أَبُوءُ بِهِ مِنْ مَعْصِیَتِکَ وَ لَنْ یَضِیقَ عَلَیْکَ عَفْوٌ عَنْ
عَبْدِکَ وَ إِنْ أَسَاءَ، فَاعْفُ عَنّی.
اللّهُمّ وَ قَدْ أَشْرَفَ عَلَى خَفَایَا الْأَعْمَالِ عِلْمُکَ، وَ
انْکَشَفَ کُلّ مَسْتُورٍ دُونَ خُبْرِکَ، وَ لَا تَنْطَوِی عَنْکَ
دَقَائِقُ الْأُمُورِ، وَ لَا تَعْزُبُ عَنْکَ غَیّبَاتُ السّرَائِرِ
وَ قَدِ اسْتَحْوَذَ عَلَیّ عَدُوّکَ الّذِی اسْتَنْظَرَکَ لِغَوَایَتِی
فَأَنْظَرْتَهُ، وَ اسْتَمْهَلَکَ إِلَى یَوْمِ الدّینِ لِإِضْلَالِی
فَأَمْهَلْتَهُ.
فَأَوْقَعَنِی وَ قَدْ هَرَبْتُ إِلَیْکَ مِنْ صَغَائِرِ ذُنُوبٍ
مُوبِقَةٍ، وَ کَبَائِرِ أَعْمَالٍ مُرْدِیَةٍ حَتّى إِذَا قَارَفْتُ
مَعْصِیَتَکَ، وَ اسْتَوْجَبْتُ بِسُوءِ سَعْیِی سَخْطَتَکَ، فَتَلَ عَنّی
عِذَارَ غَدْرِهِ، وَ تَلَقّانِی بِکَلِمَةِ کُفْرِهِ، وَ تَوَلّى
الْبَرَاءَةَ مِنّی، وَ أَدْبَرَ مُوَلّیاً عَنّی، فَأَصْحَرَنِی
لِغَضَبِکَ فَرِیداً، وَ أَخْرَجَنِی إِلَى فِنَاءِ نَقِمَتِکَ طَرِیداً.
لَا شَفِیعٌ یَشْفَعُ لِی إِلَیْکَ، وَ لَا خَفِیرٌ یُؤْمِنُنِی
عَلَیْکَ، وَ لَا حِصْنٌ یَحْجُبُنِی عَنْکَ، وَ لَا مَلَاذٌ أَلْجَأُ
إِلَیْهِ مِنْکَ.
فَهَذَا مَقَامُ الْعَائِذِ بِکَ، وَ مَحَلّ الْمُعْتَرِفِ لَکَ، فَلَا
یَضِیقَنّ عَنّی فَضْلُکَ، وَ لَا یَقْصُرَنّ دُونِی عَفْوُکَ، وَ لَا
أَکُنْ أَخْیَبَ عِبَادِکَ التّائِبِینَ، وَ لَا أَقْنَطَ وُفُودِکَ
الْآمِلِینَ، وَ اغْفِرْ لِی، إِنّکَ خَیْرُ الْغَافِرِینَ.
اللّهُمّ إِنّکَ أَمَرْتَنِی فَتَرَکْتُ، وَ نَهَیْتَنِی فَرَکِبْتُ، وَ سَوّلَ لِیَ الْخَطَاءَ خَاطِرُ السّوءِ فَفَرّطْتُ.
وَ لَا أَسْتَشْهِدُ عَلَى صِیَامِی نَهَاراً، وَ لَا أَسْتَجِیرُ
بِتَهَجّدِی لَیْلًا، وَ لَا تُثْنِی عَلَیّ بِإِحْیَائِهَا سُنّةٌ حَاشَا
فُرُوضِکَ الّتِی مَنْ ضَیّعَهَا هَلَکَ.
وَ لَسْتُ أَتَوَسّلُ إِلَیْکَ بِفَضْلِ نَافِلَةٍ مَعَ کَثِیرِ مَا
أَغْفَلْتُ مِنْ وَظَائِفِ فُرُوضِکَ، وَ تَعَدّیْتُ عَنْ مَقَامَاتِ
حُدُودِکَ إِلَى حُرُمَاتٍ انْتَهَکْتُهَا، وَ کَبَائِرِ ذُنُوبٍ
اجْتَرَحْتُهَا، کَانَتْ عَافِیَتُکَ لِی مِنْ فَضَائِحِهَا سِتْراً.
وَ هَذَا مَقَامُ مَنِ اسْتَحْیَا لِنَفْسِهِ مِنْکَ، وَ سَخِطَ
عَلَیْهَا، وَ رَضِیَ عَنْکَ، فَتَلَقّاکَ بِنَفْسٍ خَاشِعَةٍ، وَ رَقَبَةٍ
خَاضِعَةٍ، وَ ظَهْرٍ مُثْقَلٍ مِنَ الْخَطَایَا وَاقِفاً بَیْنَ
الرّغْبَةِ إِلَیْکَ وَ الرّهْبَةِ مِنْکَ.
وَ أَنْتَ أَوْلَى مَنْ رَجَاهُ، وَ أَحَقّ مَنْ خَشِیَهُ وَ اتّقَاهُ،
فَأَعْطِنِی یَا رَبّ مَا رَجَوْتُ، وَ آمِنّی مَا حَذِرْتُ، وَ عُدْ
عَلَیّ بِعَائِدَةِ رَحْمَتِکَ، إِنّکَ أَکْرَمُ الْمَسْئُولِینَ.
اللّهُمّ وَ إِذْ سَتَرْتَنِی بِعَفْوِکَ، وَ تَغَمّدْتَنِی بِفَضْلِکَ
فِی دَارِ الْفَنَاءِ بِحَضْرَةِ الْأَکْفَاءِ، فَأَجِرْنِی مِنْ
فَضِیحَاتِ دَارِ الْبَقَاءِ عِنْدَ مَوَاقِفِ الْأَشْهَادِ مِنَ
الْمَلَائِکَةِ الْمُقَرّبِینَ، وَ الرّسُلِ الْمُکَرّمِینَ، وَ
الشّهَدَاءِ وَ الصّالِحِینَ، مِنْ جَارٍ کُنْتُ أُکَاتِمُهُ سَیّئَاتِی،
وَ مِنْ ذِی رَحِمٍ کُنْتُ أَحْتَشِمُ مِنْهُ فِی سَرِیرَاتِی.
لَمْ أَثِقْ بِهِمْ رَبّ فِی السّتْرِ عَلَیّ، وَ وَثِقْتُ بِکَ رَبّ فِی
الْمَغْفِرَةِ لِی، وَ أَنْتَ أَوْلَى مَنْ وُثِقَ بِهِ، وَ أَعْطَى مَنْ
رُغِبَ إِلَیْهِ، وَ أَرْأَفُ مَنِ اسْتُرْحِمَ، فَارْحَمْنِی.
اللّهُمّ وَ أَنْتَ حَدَرْتَنِی مَاءً مَهِیناً مِنْ صُلْبٍ مُتَضَایِقِ
الْعِظَامِ، حَرِجِ الْمَسَالِکِ إِلَى رَحِمٍ ضَیّقَةٍ سَتَرْتَهَا
بِالْحُجُبِ، تُصَرّفُنِی حَالًا عَنْ حَالٍ حَتّى انْتَهَیْتَ بِی إِلَى
تَمَامِ الصّورَةِ، وَ أَثْبَتّ فِیّ الْجَوَارِحَ کَمَا نَعَتّ فِی
کِتَابِکَ نُطْفَةً ثُمّ عَلَقَةً ثُمّ مُضْغَةً ثُمّ عَظْماً ثُمّ
کَسَوْتَ الْعِظَامَ لَحْماً، ثُمّ أَنْشَأْتَنِی خَلْقاً آخَرَ کَمَا
شِئْتَ.
حَتّى إِذَا احْتَجْتُ إِلَى رِزْقِکَ، وَ لَمْ أَسْتَغْنِ عَنْ غِیَاثِ
فَضْلِکَ، جَعَلْتَ لِی قُوتاً مِنْ فَضْلِ طَعَامٍ وَ شَرَابٍ
أَجْرَیْتَهُ لِأَمَتِکَ الّتِی أَسْکَنْتَنِی جَوْفَهَا، وَ أَوْدَعْتَنِی
قَرَارَ رَحِمِهَا.
وَ لَوْ تَکِلُنِی یَا رَبّ فِی تِلْکَ الْحَالَاتِ إِلَى حَوْلِی، أَوْ
تَضْطَرّنِی إِلَى قُوّتِی لَکَانَ الْحَوْلُ عَنّی مُعْتَزِلًا، وَ
لَکَانَتِ الْقُوّةُ مِنّی بَعِیدَةً.
فَغَذَوْتَنِی بِفَضْلِکَ غِذَاءَ الْبَرّ اللّطِیفِ، تَفْعَلُ ذَلِکَ بِی
تَطَوّلًا عَلَیّ إِلَى غَایَتِی هَذِهِ، لَا أَعْدَمُ بِرّکَ، وَ لَا
یُبْطِئُ بِی حُسْنُ صَنِیعِکَ، وَ لَا تَتَأَکّدُ مَعَ ذَلِکَ ثِقَتِی
فَأَتَفَرّغَ لِمَا هُوَ أَحْظَى لِی عِنْدَکَ.
قَدْ مَلَکَ الشّیْطَانُ عِنَانِی فِی سُوءِ الظّنّ وَ ضَعْفِ
الْیَقِینِ، فَأَنَا أَشْکُو سُوءَ مُجَاوَرَتِهِ لِی، وَ طَاعَةَ نَفْسِی
لَهُ، وَ أَسْتَعْصِمُکَ مِنْ مَلَکَتِهِ، وَ أَتَضَرّعُ إِلَیْکَ فِی
صَرْفِ کَیْدِهِ عَنّی.
وَ أَسْأَلُکَ فِی أَنْ تُسَهّلَ إِلَى رِزْقِی سَبِیلًا، فَلَکَ
الْحَمْدُ عَلَى ابْتِدَائِکَ بِالنّعَمِ الْجِسَامِ، وَ إِلْهَامِکَ
الشّکْرَ عَلَى الْإِحْسَانِ وَ الْإِنْعَامِ، فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ
آلِهِ، وَ سَهّلْ عَلَیّ رِزْقِی، وَ أَنْ تُقَنّعَنِی بِتَقْدِیرِکَ لِی،
وَ أَنْ تُرْضِیَنِی بِحِصّتِی فِیمَا قَسَمْتَ لِی، وَ أَنْ تَجْعَلَ مَا
ذَهَبَ مِنْ جِسْمِی وَ عُمُرِی فِی سَبِیلِ طَاعَتِکَ، إِنّکَ خَیْرُ
الرّازِقِینَ.
اللّهُمّ إِنّی أَعُوذُ بِکَ مِنْ نَارٍ تَغَلّظْتَ بِهَا عَلَى مَنْ
عَصَاکَ، وَ تَوَعّدْتَ بِهَا مَنْ صَدَفَ عَنْ رِضَاکَ، وَ مِنْ نَارٍ
نُورُهَا ظُلْمَةٌ، وَ هَیّنُهَا أَلِیمٌ، وَ بَعِیدُهَا قَرِیبٌ، وَ مِنْ
نَارٍ یَأْکُلُ بَعْضَهَا بَعْضٌ، وَ یَصُولُ بَعْضُهَا عَلَى بَعْضٍ.
وَ مِنْ نَارٍ تَذَرُ الْعِظَامَ رَمِیماً، وَ تَسقِی أَهْلَهَا
حَمِیماً، وَ مِنْ نَارٍ لَا تُبْقِی عَلَى مَنْ تَضَرّعَ إِلَیْهَا، وَ
لَا تَرْحَمُ مَنِ اسْتَعْطَفَهَا، وَ لَا تَقْدِرُ عَلَى التّخْفِیفِ
عَمّنْ خَشَعَ لَهَا وَ اسْتَسْلَمَ إِلَیْهَا تَلْقَى سُکّانَهَا بِأَحَرّ
مَا لَدَیْهَا مِنْ أَلِیمِ النّکَالِ وَ شَدِیدِ الْوَبَالِ
وَ أَعُوذُ بِکَ مِنْ عَقَارِبِهَا الْفَاغِرَةِ أَفْوَاهُهَا، وَ
حَیّاتِهَا الصّالِقَةِ بِأَنْیَابِهَا، وَ شَرَابِهَا الّذِی یُقَطّعُ
أَمْعَاءَ وَ أَفْئِدَةَ سُکّانِهَا، وَ یَنْزِعُ قُلُوبَهُمْ، وَ
أَسْتَهْدِیکَ لِمَا بَاعَدَ مِنْهَا، وَ أَخّرَ عَنْهَا.
اللّهُمّ صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَجِرْنِی مِنْهَا بِفَضْلِ
رَحْمَتِکَ، وَ أَقِلْنِی عَثَرَاتِی بِحُسْنِ إِقَالَتِکَ، وَ لَا
تَخْذُلْنِی یَا خَیْرَ الْمُجِیرِینَ
اللّهُمّ إِنّکَ تَقِی الْکَرِیهَةَ، وَ تُعْطِی الْحَسَنَةَ، وَ تَفْعَلُ مَا تُرِیدُ، وَ أَنْتَ عَلَى کُلّ شَیْءٍ قَدِیرٌ
اللّهُمّ صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، إِذَا ذُکِرَ الْأَبْرَارُ، وَ
صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، مَا اخْتَلَفَ اللّیْلُ وَ النّهَارُ،
صَلَاةً لَا یَنْقَطِعُ مَدَدُهَا، وَ لَا یُحْصَى عَدَدُهَا، صَلَاةً
تَشْحَنُ الْهَوَاءَ، وَ تَمْلَأُ الْأَرْضَ وَ السّمَاءَ.
صَلّى اللّهُ عَلَیْهِ حَتّى یَرْضَى، وَ صَلّى اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ
بَعْدَ الرّضَا، صَلَاةً لَا حَدّ لَهَا وَ لَا مُنْتَهَى، یَا أَرْحَمَ
الرّاحِمِینَ.
ترجمه :
خدایا اى صاحب پادشاهیئى که جاودانه دائم است، و سلطنتى که خود بدون سپاه و
پشتیبانها نیرومند است، و عزتى که بر مرور دهور و سالهاى گذشته و زمانهاى
در نوشته باقى است. سلطنتت چنان غالب است که محدود به آغاز و انجام نیست. و
پادشاهیت چنان بلند پایه است که همه چیز از رسیدن به کنه آن فرو مانده
است. و منتهاى توصیف واصفان، به نازلترین مرتبه از آن رفعت که به خود تخصیص
دادهاى نمىرسد. کاروان اوصاف در بیان عظمتت به گمراهى افتاده و رشته
نعتها در پیشگاه تو از هم بگسیخته، و لطائف تصورات در مقام کبریائیت
سرگردان شدهاند تو اى خداى ازلى - در ازلیتت چنان بودهاى، و تو - اى خداى
جاودان بىزوال بر همین منوال خواهى بود. و من آن بنده کم کار پرآرزویم که
اسباب وصول به سعادت از کفم بیرون رفته، جز آن سبب که رحمت تو آن را در
پیوسته و رشتههاى امید از جانم بگسیخته جز آن رشته عفو تو که بدان در
آویختهام، مرا از طاعت چیزى که به حساب آرم اندک، و از معصیت آنچه بر دوش
دارم بسیار است و در گذشتن از بندهات بر تو دشوار نیست اگر چه بد کرده
باشد پس از من در گذر.
خدایا علم تو بر کارهاى نهانى مشرف است، و هر پوشیدهاى در برابر آگاهى تو
آشکار است، و دقایق امور از نظرت مکتوم نیست، و رازهاى نهانى از تو پنهان
نمىماند و تو عالم و ناظرى که آن دشمن دیرینهات که براى گمراه کردن من از
تو مهلت طلبید و تو او را مهلت دادى، و براى منحرف کردن من تا روز قیامت
از تو فرصت خواست و تو او را فرصت دادى، بر من چیره گشت، و در همان حال که
از گناهان خرد هلاک کننده، و معصیتهاى بزرگ کشنده بسوى تو همى گریختم، مرا
بر زمین زد و از وصول به پناهگاه عصمت و سنگر حفظ و حراست تو باز داشت، تا
چون به معصیت تو آلوده شدم و به سوء عمل خود مستوجب خشم تو گشتم، عنان حیله
خود را از من برتافت، و انکار خود را در مقابل رفتار من اعلام کرد، و از
من بیزارى جست، و پشت به من کرده به راه افتاد. پس مرا در بیابان گمراهى در
معرض غضب تو تنها گذاشت، و به ساحت انتقام تو به حالتى در آورد که نه
شفیعى نزد تو از من شفاعت مىکند، و نه پناه دهندهاى مرا در برابر تو ایمن
مىسازد، و نه قلعهاى مرا از تو مانع مىشود، و نه پناهگاهى هست که از تو
به آن پناه برم. پس اکنون مقام من در پیشگاه تو مقام پناه آورنده به تو و
محل معترف به گناه در پیشگاه تو است. پس مبادا که کنف فضل تو از من تنگى
گیرد، و جامه عفوت از من کوتاهى نماید. و من بىنصیبترین بندگان تائب تو و
ناامیدترین واردین امیدوار تو گردم. و مرا بیامرز زیرا که تو بهترین
آمرزندگانى .
خدایا تو مرا فرمان دادى، پس من امر ترا فرو گذاشتم، و مرا نهى کردى، پس
مناهى ترا مرتکب شدم، و اندیشه بد، گناه را در نظرم بیاراست، پس در اجتناب
آن تقصیر کردم. و هیچ روز را به روزه بسر نبردهام که آن را گواه خود سازم،
و هیچ شب را به تهجد نگذاشتهام که آن را وسیله زینهار خود قرار دهم، و
هیچ سنت را احیاء نکردهام که از جانب آن مورد ستایش واقع شوم، جز فرائضى
که هر که آن را ترک کند هلاک شود، و هیچ نافلهاى در خور اعتبار و قابل
شمار ندارم که آن را و سیله تقرب خود قرار دهم. با آنکه بسیارى از آداب و
شروط فرائض تو را به غفلت سپردهام و از بسیارى پایگاههاى حدود تو تجاوز
کردهام، و به هتک حرمتها و ارتکاب گناهان بزرگى پیوستهام که تنها عافیت
تو در برابر رسوائىهایش حافظ و ساتر من بوده است و این مقام من مقام کسى
است که به علت شرمسارى از تو، نفس خود را از کارهاى ناشایسته باز داشته و
بر نفس خود خشم گرفته و از مشیت و قضاء تو خشنود شده تا با دلى خاشع و
گردنى خاضع و پشتى از خطاها گرانبار به پیشواز کرم تو آمده، در حالى که
میان بیم و امید به پا ایستاده و تو شایستهتر کسى هستى که به او امید ورزد
و سزاوارتر کسى هستى که از او بترسد و بپرهیزد. پس اى پروردگار من، آنچه
را به آن امیدوارم بمن عطا کن. و از آنچه بیم دارم مرا ایمن ساز، وصله
رحمتت را بمن تفضل فرماى زیرا که تو کریمترین مسئولینى .
خدایا اکنون که مرا به پرده عفوت مستور ساختى، و در سراى فنا در حضور
امثال و اقران به خلعت فضل خود پوشیدى، پس مرا از رسوایىهاى سراى بقاء در
توققگاههاى حضار و تماشائیان: از فرشتگان مقرب، و پیغمبران مکرم و از
همسایهاى که بدىهایم را از او مىپوشیدم، و از خویشاوندى که در کارهاى
پنهانى خود از او شرم مىداشتم، پناه ده.
پروردگارا، من به رازپوشى ایشان اطمینان نکردم، و بتو - اى پروردگار من -
در آمرزش خود اعتماد کردم، و تو سزاوارتر کسى هستى که به او اعتماد کنند و
بخشندهتر کسى هستى که به او رو آورند. و مهربانتر کسى هستى که از او
مهربانى جویند، پس بر من رحمت آور.
خدایا تو مرا در صورت آبى بىمقدار از صلبى داراى استخوانهاى بهم پیوسته و
درهم فشرده و راههائى باریک و تنگ به تنگناى رحمى که آن را به پردهها
پوشیدهاى، سرازیر کردى - در حالى که مرا از حالى به حال دیگر مىگرداندى،
تا آنگاه که به کمال صورت رساندى. و در نقشى کامل بیاراستى و شبکه اعضاء را
در پیکر من برقرار کردى، و چنانکه در کتاب خود توصیف کردهاى: در آغاز به
صورت نطفه، سپس علقه و آنگاه مضغه و بعد از آن به صورت استخوان آفریدى، سپس
استخوانها را به گوشت پوشانیدى، و آنگاه مرا چنانکه خود خواستى به مرحله
دیگرى از آفرینش در آوردى. تا در آن دوران که به رزق تو نیازمند شدم، و از
فریاد رسى و دستگیرى فضیلت بىنیاز نبودم، از مازاد خوردنى و آشامیدنى کنیز
خود که مرا در اندرون او مسکن دادى، و در نهاد رحمش ودیعت نهادى قوتى
برایم تعیین کردى. و اگر مرا - اى پروردگار من - در این احوال به تدبیر
خودم وا مىگذاشتى، و به نیروى خویشتنم ملجأ مىساختى، هر آینه تدبیر از من
برکنار و نیرو از من دور مىبود. پس مرا به فضل خود همچون مهربانى با لطف،
غذا دادى، و آن همه لطف را - از روى تفضل - تا این پایه که رسیدهام
همچنان در بارهام بجا مىآورى: رشته خیر و صلهات از من نمىگسلد، و حسن
انعامت در بارهام به تعویق نمىافتد. ولى با وجود این، اعتمادم بر تو محکم
نمىشود، تا کوشش خود را در کارى که نزد تو برایم مفید است مصروف دارم
چندانکه شیطان عنان مرا در وادى سوء ظن و ضعف یقین بدست گرفته است. از این
رو من از بد همسایگى او نسبت به خود، و از پیروى نفسم از او به نزد تو
شکایت مىکنم، و از تسلط او در دامن امن تو مىآویزم، و در گرداندن مکر او
از خویش بسوى تو تضرع و زارى مىکنم، و از تو مىخواهم که براى تحصیل روزیم
راهى آسان فراهم سازى. پس سپاس ترا بر آنکه نعمتهاى بزرگ را در باره من
آغاز کردى، و شکر احسان و انعام را بمن الهام فرمودى. پس بر محمد و آلش
رحمت فرست و روزیم را بر من سهل و آسان ساز. و از تو مىخواهم که مرا به حد
و اندازهاى که خود برایم تعیین کردهاى خرسند سازى، و به سهم خودم در
آنچه برایم قسمت فرمودهاى، خشنود گردانى، و آنچه را از نیروى بدن و ایام
عمرم صرف شده در راه طاعت خود محسوب دارى، زیرا که تو بهترین روزى
دهندگانى.
خدایا من بتو پناه مىبرم از آتشى که آن را وسیله سختگیرى بر گنهکاران
ساختهاى و منحرفین از شاهراه رضاى خود را بوسیله آن تهدید کردهاى. و بتو
پناه مىبرم از آتشى که روشنیش تاریکى، و ملایمش دردناک و دورش نزدیک است و
از آتشى که قسمتى از آن قسمت دیگر را مىخورد و پارهاى از آن بر پاره
دیگر حمله مىبرد. و از آتشى که استخوانها را مىپوساند و ساکنین خود را از
آب جوشان سیراب مىسازد، و از آتشى که بر زارى کنندگانش ابقاء نمىکند، و
بر مهرجویانش رحم نمىآورد، و بر تخفیف از کسى که برایش خضوع کند و در
برابرش تسلیم شود، قادر نیست. آتشى که ساکنین خود را با سوزندهترین عقاب
دردناک خود و با مصیبت سخت استقبال مىکند. و بتو پناه مىبرم از کژدمهاى
کام گشوده و مارهاى نیش زنندهاش و از آشامیدنیش که امعاء و احشاء ساکنینش
را پاره پاره مىکند، و دلهاشان را از جاى بر مىکند. و از تو هدایت
مىطلبم به آنچه مرا از آن دور سازد، و باز پس دارد، خدایا بر محمد و آلش
رحمت فرست، و مرا به فضل رحمت خود از آن آتش پناه ده، و به حسن عفو خود از
لغزشهایم در گذر، و مرا خوار مساز. اى بهترین پناه دهندگان. زیرا، تو
بندگان را از مکروه نگاه مىدارى و خوبى را عطا مىکنى و هر چه بخواهى بجا
مىآورى، و تو بر هر کار قدرت بىپایان دارى .
خدایا هر زمان که نیکان یاد کرده شوند، بر محمد و آلش رحمت فرست، و تا شب و
روز از پس هم درآیند بر محمد و آلش چنان رحمتى فرست که دنبالهاش قطع
نشود، و شمارهاش به احصاء در نیاید، چنان رحمتى که هوا را پر کند، و زمین و
آسمان را بیاگند. خداى بر او رحمت فرستد تا آن زمان که او از تواتر رحمت
راضى شود، و پس از راضى شدنش همچنان فیض رحمت را بر او گسترده دارد. چنان
رحمتى که حد و پایان برایش نباشد. اى بخشندهتر بخشندگان.
