10- نیایش در مقام التجاء به خداى تعالى
10- نیایش در مقام التجاء به خداى تعالى
(10) وَ کَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیْهِ السّلَامُ فِی اللّجَإِ إِلَى اللّهِ تَعَالَى:
اللّهُمّ إِنْ تَشَأْ تَعْفُ عَنّا فَبِفَضْلِکَ، وَ إِنْ تَشَأْ تُعَذّبْنَا فَبِعَدْلِکَ
فَسَهّلْ لَنَا عَفْوَکَ بِمَنّکَ، وَ أَجِرْنَا مِنْ عَذَابِکَ بِتَجَاوُزِکَ، فَإِنّهُ لَا طَاقَةَ لَنَا بِعَدْلِکَ، وَ لَا نَجَاةَ لِأَحَدٍ مِنّا دُونَ عَفْوِکَ
یَا غَنِیّ الْأَغْنِیَاءِ، هَا، نَحْنُ عِبَادُکَ بَیْنَ یَدَیْکَ، وَ أَنَا أَفْقَرُ الْفُقَرَاءِ إِلَیْکَ، فَاجْبُرْ فَاقَتَنَا بِوُسْعِکَ، وَ لَا تَقْطَعْ رَجَاءَنَا بِمَنْعِکَ، فَتَکُونَ قَدْ أَشْقَیْتَ مَنِ اسْتَسْعَدَ بِکَ، وَ حَرَمْتَ مَنِ اسْتَرْفَدَ فَضْلَکَ
فَإِلَى مَنْ حِینَئِذٍ مُنْقَلَبُنَا عَنْکَ، وَ إِلَى أَیْنَ مَذْهَبُنَا عَنْ بَابِکَ، سُبْحَانَکَ نَحْنُ الْمُضْطَرّونَ الّذِینَ أَوْجَبْتَ إِجَابَتَهُمْ، وَ أَهْلُ السّوءِ الّذِینَ وَعَدْتَ الْکَشْفَ عَنْهُمْ
وَ أَشْبَهُ الْأَشْیَاءِ بِمَشِیّتِکَ، وَ أَوْلَى الْأُمُورِ بِکَ فِی عَظَمَتِکَ رَحْمَةُ مَنِ اسْتَرْحَمَکَ، وَ غَوْثُ مَنِ اسْتَغَاثَ بِکَ، فَارْحَمْ تَضَرّعَنَا إِلَیْکَ، وَ أَغْنِنَا إِذْ طَرَحْنَا أَنْفُسَنَا بَیْنَ یَدَیْکَ
اللّهُمّ إِنّ الشّیْطَانَ قَدْ شَمِتَ بِنَا إِذْ شَایَعْنَاهُ عَلَى مَعْصِیَتِکَ، فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ لَا تُشْمِتْهُ بِنَا بَعْدَ تَرْکِنَا إِیّاهُ لَکَ، وَ رَغْبَتِنَا عَنْهُ إِلَیْکَ.
ترجمه :
خدایا اگر خواهى که از ما در گذرى، پس به سبب تفضل تو است. و اگر خواهى که
ما را عذاب کنى پس به موجب عدل تو است، پس به آئین انعام خود عفو خویش را
بىدریغ بما ارزانى دار، و به سنت گذشت خود ما را از عذاب خویش ایمن ساز.
زیرا که ما تاب تحمل عدل ترا نداریم، و بىمدد عفوت براى احدى از ما نجاتى
نیست اى بى نیاز بى نیازان، اینک ما بندگان توئیم در پیشگاه تو، و من از
همه محتاجان بتو محتاج ترم. پس به توانگرى خود فقر ما را جبران کن و رشته
امید ما را با تیغ دریغ مبُر که اگر چنین کنى کسى را که از رحمت تو نیکبختى
طلبیده بدبخت ساختهاى، و آن را که از فضل تو اعانت خواسته نومید کردهاى،
پس در این صورت بازگشت ما از طرف تو بسوى که خواهد بود؟ و از در خانه تو
به کجا خواهیم رفت؟ منزهى تو اى خدا، از آنکه ما را از درگاه خود برانى
مائیم آن درماندگان که اجابتشان را واجب ساختهاى، و مائیم آن گرفتاران رنج
که رفع گرفتارى را به ایشان وعده دادهاى. و مناسبترین چیزها به مقتضاى
مشیت تو، و سزاوارترین کارها براى تو در آئین عظمتت، رحمت آوردن بر کسى است
که از تو طلب رحمت کند، و فریاد رسى که از تو فریاد رسى خواهد پس بر زارى
ما نزد خود رحمت آور. و براى آنکه خود را در پیشگاه به خاک افکندهایم از
گرفتارى نجاتمان بخش.
خدایا شیطان که از او پیروى کردیم ما را شماتت کرد پس بر محمد و آلش رحمت
فرست. و اکنون که او را براى تو ترک کردیم و از طرف او بسوى تو متوجه شدیم
او را بر ما مجال شماتت مده.
