گریه امام حسن علیه السلام در هنگام مرگ

هنگامى که وفات امام حسن علیه السلام فرا رسید، دیدند گریه مى کند. گفتند: یابن رسول الله ! گریه مى کنى ؟ با اینکه فرزند پیامبر خدا هستى و آن حضرت در شاءن مقام تو سخن بسیار فرموده است ، و بیست و پنج بار پیاده از مدینه تا مکه به زیارت خانه خدا رفته اى و سه مرتبه مال خود را در راه خدا بین فقرا تقسیم نموده اى ، حتى کفش هاى خود را به مستمندان داده اى در عین حال گریه مى کنى . (تو باید خوشحال باشى که با آن همه مقام از دنیا مى روى .)
فرمود: (انما ابکى لخصلتین : لهول المطلع و فراق الاحبه )
من براى دو موضوع ؛ از ترس مطلع و جدایى از دوستان ، گریه مى کنم . علامه مجلسى (رحمة الله علیه ) مى فرماید:
منظور حضرت از هول مطلع ، گرفتارى هاى گوناگون پس از مرگ و ایستادن انسان ، روز قیامت ، در پیشگاه عدل الهى است .
آرى سزاوار است ما نیز چنین باشیم .