شیطان در معنای اصلی گویا مفهوم وصفی دارد یعنی شریر؛ در قرآن کریم نیز شیطان به همین معنی بکار رفته است، جزا این که گاهی در مورد خود ابلیس و گاه با معنای عام، در مورد هر موجودی شریری که شرارت در او مکله راسخ گردیده، استعمال شده است . این که در قرآن آمده است:
وَ کَذلِکَ جَعَلنا لِکُلَّ نَیًّ عَدُوّاً شَیاطینَ الانسِ وَالجَنَّ (سوره انعام، آیه 112).
و چنین قرار دادیم برای هر پیامبری، دشمنی از شیطانهای انس و جن.
بیانگر این مطالب می باشد که همه می باشد که همه جنیان بد و شر نیستند، بلکه دسته ای از آنها هستند که کارشان شرارت است و به آنها شیان گفته می شود، و در میات این شیطانهای جنی نیز فرد ممتازی وجود دارد که بالاترین رتبه شیطنت را به خود اختصاص داده و او ابلیس است.
اگ چه ارتباط مفهومی جن و شیطان در این جا به روشنی ملاحظه می شود، اما در این که شیطان از جن بوده یا فرشته، اختلاف نظر وجود دارد که ما در بحث های بعدی به آن خواهیم پرداخت.