وقت ملاقات

شخصى از دوستش که به مقام وزارت رسیده بود، طى نامه اى محترمانه وقت ملاقات خواست که کارى فورى و ضرورى دارم .
وزیر در پاسخ نوشت : دوست من ، از زمان صدارت هیچ وقت فراغت ندارم و اشتغال من به اندازه اى زیاد است که حتى فرصت سر خاراندن ندارم . هرگاه فراغت یابم ، هر لحظه اى اراده کنى ، در خدمت خواهم بود.
متقاضى در ذیل یاد داشت وزیر نوشت : دوست عزیز، آنگاه که تو فراغت پیدا کنى ، دیگر مرا به تو کارى نیست و حاجتى به تو نخواهم داشت .