این ابى الحدید میگوید معاویه براى سمره بن جندب صد خزرا درهم جایزه تعیین کرد در صورتیکه نقل کند این آیه درباره على بن ابیطالب (ع ) نازل شده است (و من الناس من یعجبک قوله فى الحیوة الدنیا و یشهدالله على ما فى قلبه و هوالد الخصام و اذا تولى سعى فى الارض لیسفد فیها و یهلک الحرث والنسل والله لا یحب الفساد) دسته اى از مردم گفتارشان ترا بشگفت مى آورد در دنیا و خداوند را بر ضمیر خود گواه میگیرد با اینکه از سخت ترین دشمنانست هر گاه پشت میکند جدیت دارد رفته و فساد در زمین فراهم نماید و کشت و نسل را از بین ببرد خداى فساد را دوست ندارد.
آیه دوم هم درباره ابن مجلم نازل گردیده (و من الناس من یشرى نفسه ابتغاء مرضات الله والله رؤ ف بالعباد) مفاد آیه ، بعضى از مردم جان خود را در راه رضاى خدا میفروشند خداوند بمردم مهربان است ، سمره با صد هزار درهم راضى نشد معاویه دویست هزار رسانید قبول نکرد. سیصد هزار داد نپذیرفت . که بچهار صد هزار رسانید قبول کرد. چنین کسى باید تا فرمایش پیغمبر(ص ) را درباره حفظ حقوق همسایگى قبول نکند.