حضرت باقر علیه السلام فرمود مردى خدمت حضرت پیغمبر(ص ) رسید عرضکرد یا رسول الله پدر و مادرم خیلى کهنسال و افتاده شدند پدرم از دنیا رفت ولى مادرم باندازه اى فرتوت و شکسته شد که مانند بچه هاى کوچک غذا را نرم کرده و در دهانش میگذاشتم و او را در پارچه و قماط مانند بچه هاى شیرخوار مى پیچیدم و در گهواره اى گزارده مى جنبانیدم تا بخواب رود کار او بجائى رسید که گاهى چیزى میخواست و نمى فهمیدم چه میخواهد. از اینرو درخواست کردم از خداوند مرا پستانى شیردار بدهد تا او را شیر دهم همانطور که مرا شیر داده است در اینموقع سینه خود را باز کرد پستانهایش نمایان شد کمى فشرده و شیر از آن خارج گردید.
حضرت رسول از دیدن این جریان قطرات اشک از دیده فرو ریخت و فرمود اى پسر موفقیت شایانى پیدا کرده اى زیرا تو از خداوند با قلبى پاک و نیتى خالص درخواستى کردى و خداى دعاى ترا مستجاب نمود عرضکرد یا رسول الله آیا زحمات و حقوق او را جبران کرده ام ؟ فرمود هرگز حتى جبران یک ناله از ناله هائیکه در موقع زایمان از فرط رنج و فشار درد مینمود نکرده اى .
آرى چه بسا از مادران که بواسطه زایمان دست از جان شیرین شستند و روى فرزند خود را ندیده چشم از جهان بستند و چه خوش سروده
پسر رو قد مادر دان که دایم
|
برو بیش از پدر خواهش که خواهد
|
ترا بیش از پدر بیچاره مادر
|
نگه دارى کند نه ماه و نه روز
|
ترا چون جان ببر بیچاره مادر
|
از این پهلو بآن پهلو نگردد
|
شب از بیم خطر بیچاره مادر
|
چو کمتر کارگر بیچاره مادر
|
براى اینکه شب راحت بخوابى
|
نخوابد تا سحر بیچاره مادر
|
| که دارد یک پسر بیچاره مادر |
