عمرو بن ثابت از امام ابوجعفر محمد بن علی الباقر (ع) چنین روایت می کند که
فرمود: همانا اهل آتش در آتش عوعو می کنند همانطور که سگان و گرگان، و این
حالت به واسطه عذاب دردناکی است که دریافت می کنند. پس چیست گمان تو ای عمرو
درباره قومی که چیزی از عمر (دنیایشان) نخواهد گذشت مگر اینکه می میرند و دچار عذاب
آخرت می شوند عذابی که هیچ تخفیفی در آن نیست. در آن آتش تشنه اند ، گرسنه اند،
چشمانشان کم سو است، کرند و لالند ، صورتهاشان سیاه است، و در آن آتش رانده شده و
پشیمانند، مورد خشم و غضب خداوندند، و ترحمی نسبت به آنها نمی شود، و عذابشان
هی گونه تخفیفی نمی یابد، در غل و زنجیر بسته شده و از آب جوشان و متعفن دوزخ
نوشانده می شوند، از زقوم (بدترین غذای جهنمی) می خورند و با حلقه های آهنین آتش
خرد و شکسته می شوند، و با گرزهای (آتشین) کوبیده می شوند ، و ملائک خشن و
شدیدالعمل هی گونه ترحمی بر آنها روا نمی دارند. پس آنها در آتش به رو کشیده می
شوند و با شیاطین قرین و هم نشین می گردند و در غلها و زنجیرها بسته می شوند و اگر
چیزی بخواهند کسی نیست که به آنها پاسخی بدهد، آری این است حال این ها که در آتشند.
نمونه دوم
ادامه مطلب ...