خدایا اجابت کن که من هیچ ندارم ...

این روزها تمام لحضاتش مبارک و میمون هستند ماه رجب است ماهی که سخاوت پروردگار صد چندان است. بارالها بازهم شکر بر درگاهت که رجبی دگر آمد و من هم زنده هستم. بارالها درک این ماه و ماههای شعبان و رمضانت را برایمان مقدس کن تا نهایت استفاده را از این ماه ببریم. چندی پیش شب لیلة الرغائب بود. بارالها شب آروزها بود و می دانم شما از دل هر بنده ای آگاهی و عالم القبوب بر احوال بندگانی. می دانم بنده ای روسیاه از تمام کرده های خطایم بازهم به سویت آمده ام.
 دلم تنگ است مثل روزهای که آمدند و رفتند. خدیا بنده ای کم طاقت هستم و خودت بهتر از ضمیر بنده آگاهی... بارالها امید زیادم گاهی اوقات مرا به ناامیدی می کشاند تمام امیدم در این  ماه هاست. بارالها اگر در این سال ها اصلا لیاقت اجابت نداشتم و بنده رو سیاهی بودم به امام صادقت که خوودشان فرمودند: حتی در حالت گناه از ما رو نگیرید. اگر شما دست این روسیاه  را نگیری دیگر من جایی برای رفتن ندارم نمی دانم چه کسی را واسطه کنم و چه بگوییم چون جز سوزدلم و دل تنگی اش چیزی ندارم. این سال ها گذشت من همیشه به این روزها  امید داشتم. بارالها مرا ببخشید دیگر خسته شده ام کم کم  درباورم ایجاد می شود که شما این بنده روسیاه را دوست ندارید و صدایش را نمی شنوید. بارالها خودتان فرمودید:  اگر خواستید مرا قسم دهید به حق ( محمد، علی، فاطمه، حسن، حسین) الساعه الساعه. اجابت کن که من هیچ ندارم...
امشب تنها دوست دارم آنچه که رضایت تو در آن باشد و بس آنچه که خیر دنیا و آخرت در آن باشد. بارالها زبان قاصد از تمام حرفهاست و دل کم طاقت من همچنان در نتظار نشسته. بارالها طاعت و بندگی را اعطا کن آن طور که تو می پسندی و آن طور که تو می خواهی باشیم.
1378/4/20 بعد از دعای کمیل هیئت حضرت زینب (ع)